Ο Άγιος Σπυρίδωνας ο θαυματουργός

Spyridon of Trimythous the Wonderworker

Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα - σημερινή Τρεμετουσιά - όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη.
Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός.

Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών.

Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής ζωής του στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας (Μικρά Ασία) και στην οποία συμμετείχε, κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης. 
Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε:
«Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ' το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας είχε ψηθεί αυτό. Όταν δε είπε: «Καὶ τοῦ Υἱοῦ», έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και όταν πρόσθεσε: «Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που απέμεινε.

Ο Άγιος Σπυρίδων κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ.
περισσότερα εδώ

Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας (video για παιδιά) Andrew the First- Called Apostle

«Σταυρός του Αγίου Ανδρέου».

O Απόστολος Ανδρέας ήταν αδελφός του Σίμωνος Πέτρου, γιοι του Ιωνά. Πιθανότατα ήταν μεγαλύτερος στην ηλικία από τον Πέτρο. Συγκατοικούσε με αυτόν στην Καπερναούμ και συνεργαζόταν ως αλιέας στην λίμνη της Γενησαρέτ (Ματθ.4,18. Μαρκ.1,29).

Andrew the First- Called Apostle

Πρωτύτερα είχε χρηματίσει μαθητής του Ιωάννου του Βαπτιστού. Εκεί κοντά στον Τίμιο Πρόδρομο απέκτησε σπάνια ευσέβεια και το σπουδαιότερο έμαθε για τον ερχόμενο Μεσσία. Φαίνεται ότι ήταν παρών όταν ο Ιωάννης έδειξε με το δάκτυλό του τον Κύριο και είπε: «ίδε ο αμνός του Θεού, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου» (Ιωάν.1,30). Αυτή η φανέρωση του Μεσσία έκαμε προφανώς τον ευσεβή ψαρά να ακολουθήσει πρώτος τον Κύριο, χωρίς κανέναν δισταγμό και γι' αυτό ονομάστηκε «Πρωτόκλητος» (Ιωάν.1,35-41).

..........................................

Ήρθε στην Ελλάδα και κήρυξε κατ' αρχάς στην Ήπειρο.

Σύμφωνα με τον άγιο Ιερώνυμο έφθασε στην Αχαΐα, όπου ίδρυσε Εκκλησία. Ε

κεί στην Πάτρα συνελήφθη από τους διώκτες ειδωλολάτρες και υπέστη μαρτυρικό θάνατο, σταυρώθηκε κατακεφαλής επί σταυρού που είχε το σχήμα του γράμματος Χ, γι' αυτό και ο τύπος αυτός του σταυρού καλείται «Σταυρός του Αγίου Ανδρέου».

Το λείψανό του φυλασσόταν από τους Χριστιανούς με ευλάβεια ως τα χρόνια των σταυροφοριών, οπότε το άρπαξαν οι Λατίνοι και το μετακόμισαν στην Ιταλία.

Τα τελευταία χρόνια δωρίθηκε η τίμια κάρα του στην Αποστολική Εκκλησία των Πατρών και φυλάσσεται στον μεγαλοπρεπή ναό του στην πρωτεύουσα της Πελοποννήσου. Η μνήμη του εορτάζεται στις 30 Νοεμβρίου.

apostoliki-diakonia

«Και είδεν ο Θεός ότι καλόν»: Η δημιουργία του κόσμου

Ο κόσμος είναι καλό δημιούργημα

«Δεν μειώνεται ο θαυμασμός μας για τα έργα του Θεού, αν βρεθεί ο τρόπος με τον οποίον έγινε κάποιο από τα θαυμαστά αυτά έργα» 

Μέγας Βασίλειος

είδεν ότι καλόν from Δημήτριος Σιμούδης

3 Οκτωβρίου: Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης

Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης καταγόταν από την πόλη των Αθηνών, της οποίας είναι και ο πολιούχος. Ήταν ειδωλολάτρης και μέλος της Βουλής του Αρείου Πάγου.
Ο Διονύσιος έζησε και μαρτύρησε τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Δομιτιανός.
Ήταν εξαίρετος ρήτορας, διακρίθηκε για τη φιλοσοφική του κατάρτιση και τη βαθιά του καλλιέργεια.

Ο Άγιος Διονύσιος σπούδασε στην Αθήνα και έπειτα στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου. Υπήρξε συγγραφέας πλήθους θεολογικών συγγραμμάτων.
 

http://www.youtube.com/watch?v=NTRsYimdwRo

Ο Διονύσιος ήταν από τους πρώτους που ασπάστηκε το Χριστιανισμό, έπειτα από το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στον Άρειο Πάγο, κάτω από τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως το 50 μ.Χ. (Πράξεις 17,19-34).     
Αργότερα διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο των Αθηνών τον ευσεβή Ιερόθεο. Επιβραβεύτηκε από το θεό για τη χριστιανική του δράση με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα.

Περιόδευσε σε πολλά μέρη της Δύσης, όπου κήρυξε τον ευαγγελικό λόγο και ερμήνευσε τις ιερές γραφές. Όταν έφθασε στο Παρίσι συνελήφθη και σύμφωνα με την παράδοση υπέστη μαρτυρικό θάνατο με αποκεφαλισμό γύρω στο 96 μ.Χ.. Μαζί του μαρτύρησαν και δύο μαθητές του, ο Ρουστικός και ο Ελευθέριος. Ο ηγεμόνας της περιοχής έδωσε εντολή να μη θάψει κανείς τα άγια λείψανα των μαρτύρων, όμως κάποιοι χριστιανοί τα φύλαξαν και όταν δεν υπήρχε πλέον φόβος τα ενταφίασαν με τιμές.

Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του στις 3 Οκτωβρίου. Από το 1999 μ.Χ. με εγκύκλιο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών η μνήμη του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου συμπεριλήφθηκε να τιμάται επιπρόσθετα και στις 12 Οκτωβρίου όπου και ορίσθηκε να τιμάται η Σύναξη των εν Αθήναις Αγίων. Στην Αθήνα υπάρχουν δυο μεγάλες εκκλησίες που φέρουν το όνομά του, η μια στο Κολωνάκι επί της οδού Σκουφά, ενώ η άλλη είναι η Καθολική Μητρόπολη της Αθήνας, επί της οδού Μητροπόλεως.

 

Πολλοί συναξαριστές δίνουν πολλές πληροφορίες για τη σημαντικότατη αυτή προσωπικότητα του Χριστιανισμού, οι οποίες όμως εντάσσονται αποκλειστικά και μόνο στον κύκλο της παράδοσης. Έτσι μια παράδοση τοποθετεί τον Άγιο Διονύσιο την ημέρα που σταυρώθηκε ο Ιησούς να είναι στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου μαζί με τον φιλόσοφο Απολλοφάνη. Όταν σκοτείνιασε ο ήλιος, ο Διονύσιος αναφώνησε: "Ή η φύσις αλλοιούται ή θεός πάσχει».

Άλλη παράδοση αναφέρει ότι ...
 

περισσότερα στην πηγή

Η Αγία Σοφία και οι Αγίες Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη

Η Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117 – 138 μ.Χ.).

Οι τρεις θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, πήραν τα ονόματα τους από το χωρίο της Καινής Διαθήκης: «νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.» ( Α' Κορινθίους. 13:13).
Η Αγία Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί καταγγέλθηκαν ως φημισμένες χριστιανές.
Τότε ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι η μητέρα και τα κορίτσια της ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν. ....
περισσότερα στη diadromi

6 Σεπτεμβρίου: Θαῦμα Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ στὶς Χωναὶς

(video για παιδιά) 

Σὲ κάποιο μέρος τῆς Φρυγίας χτίσθηκε ἕνας ναὸς στὸ ὄνομα τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, ἀπὸ ἕναν χριστιανὸ ποὺ εἶχε γιατρευτεῖ ἡ κόρη του ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο.

Ο Ἀρχάγγελος μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ
σταματᾷ τὰ νερὰ καὶ προστάζει νὰ χωνευθοῦν

Στὸν ναὸ ζοῦσε ἕνας εὐσεβὴς ἀσκητὴς ὁ Ἄρχιππος, ἐναντίον τοῦ ὁποίου στράφηκαν οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νὰ ἐκδικηθοῦν γιὰ τὰ θαύματα ποὺ γίνονταν. Ὅρμησαν τότε νὰ καταστρέψουν τὸ ναὸ καὶ νὰ δολοφονήσουν τὸν Ἄρχιππο.

Ἐπενέβη ὅμως ὁ Ἀρχάγγελος, ὁ ὁποῖος ἐξουδετέρωσε τοὺς εἰδωλολάτρες. 

Αὐτοὶ ὅμως δὲ σταμάτησαν θέλησαν νὰ ἐκτρέψουν ἕναν ποταμὸ νὰ πνίξουν τὸν Ἄρχιππο, καὶ νὰ καταστρέψουν τὸ ναό. 

Τότε ὁ Ἀρχάγγελος μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ σταματᾷ τὰ νερὰ καὶ προστάζει νὰ χωνευθοῦν. 

Μέχρι σήμερα στὸ σημεῖο ἐκεῖνο τὰ νερὰ χωνεύονται καὶ γι’ αὐτὸ τὸ μέρος ὀνομάστηκε Χώναις.

synaxarion

ΤΟ ΨΑΡΙ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ

Σ' ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος. Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ.

Η κόρη του, μια εξαιρετική κοπέλα, είχε παντρευτεί πρόσφατα μ' ένα νοικοκυρεμένο παληκάρι. Έφτασε, λοιπόν, ο καιρός να φέρει στον κόσμο το πρώτο παιδάκι της.

Κατά τον τοκετό όμως, πέθανε! Πήγε Μάρτυρας να συναντήσει τον Πλάστη της, αφήνοντας πολύ πόνο πίσω της.

Ο ιερέας πατέρας της πόνεσε κι αυτός πολύ στο χωρισμό, αλλά με ακλόνητη Πίστη στο Θεό πρόσφερε δοξολογία στο άγιο όνομά Του. Την αγάπη του δε, για την θυγατέρα του εξέφραζε με θερμές προσευχές για την ψυχή της και με κρυφές ελεημοσύνες.

Ο ιερέας είχε έναν αδελφό καπετάνιο που, απόμαχος πια της θάλασσας, είχε γίνει στεριανός για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Είχε δημιουργήσει περιουσία κι απολάμβανε πλέον τους κόπους του. Δυστυχώς όμως ήταν σχεδόν άπιστος, παρ' όλο που είχε καλή καρδιά. Τα βραδάκια, όταν μαζεύονταν στο φιλόξενο σπίτι του παπά μαζί με μερικούς φίλους, κάποιους αγαθούς νησιώτες που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην εκκλησία, έπιναν το ζεστό τους φασκόμηλο και κουβέντιαζαν. Ο καπετάνιος ένα βράδυ ειρωνεύτηκε τον ιερέα και του είπε:

- Σιγά καημένε παπά, μην υπάρχει άλλη ζωή και σε βλέπει η κόρη σου τι λέμε και τι κάνουμε!

Ο ιερέας με πραότητα προσπάθησε να τον βοηθήσει ν' αποβάλει την απιστία, γιατί ήξερε πως κατά βάθος υπέφερε η ψυχή του μέσα στη θανατερή παγωνιά της. Εκείνος όμως δε φάνηκε να επηρεάζεται.

Ένα βράδυ, λοιπόν, ο ιερέας βλέπει τη θυγατέρα του στον ύπνο του. Ήταν ολόφωτη.Λευκοντυμένη, χαρούμενη, και του λέει: "Πατέρα, σ' ευχαριστώ για όλα. Για την αγάπη σου, τις προσευχές σου, και τις ελεημοσύνες που κάνεις για την ψυχή μου. Πες, σε παρακαλώ, και στον θείο μου (τον καπετάνιο) ότι τον ευχαριστώ για το ψάρι που μού 'στειλε!".

Αυτά είπε κι ενώ χαμογελούσε αγγελικά, τ' όνειρο έσβησε.

Ο ιερέας, όταν σηκώθηκε το πρωί, αισθανόταν μεγάλη χαρά και συγκίνηση.

Το βράδυ διηγήθηκε τ' όνειρο στη συντροφιά. Όλοι συγκινήθηκαν, μόνο ο καπετάνιος κοιτούσε δύσπιστα τον αδελφό του. Όταν όμως του είπε ότι η ανιψιά του τον ευχαριστεί για το ψάρι που της έστειλε, κι ότι δεν μπορεί να εξηγήσει αυτά τα λόγια της, ο καπετάνιος τινάχθηκε όρθιος. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν. Απ' το στόμα του βγήκε η κρυφή Πίστη της καρδιάς του:

- "Θεέ μου!", ψιθύρισε και μια κοίταζε τον ένα και μια τον άλλον σαστισμένος.

Όλοι τον ρώτησαν τι συνέβαινε. Γιατί τόση ταραχή, γιατί τόση συγκίνηση; Εκείνος, όταν συνήλθε κάπως, ξανακάθησε στην καρέκλα του και χωρίς να εμποδίζει τα δάκρυά του να τρέχουν στο ηλιοψημένο πρόσωπό του, τους είπε με ταπεινή φωνή: "- Ναι, είναι αλήθεια, ζουν οι ψυχές και μας βλέπουν! Ανήμερα στην κηδεία της ετοιμαζόμουν να κατέβω στην εκκλησία, όπου θα την διαβάζατε. Είχα πολύ πόνο μέσα μου. Το ξέρεις, παπά, πόσο αγαπούσα αυτή τη θυγατέρα σου. Ήταν πάντα άγγελος.

Εκείνη τη στιγμή έφθασε ένας φίλος μου ψαράς κάτω απ' τον πέρα γιαλό. Τούχα πει πως, όταν έπιανε καλό ψάρι να μου τό 'φερνε κι εγώ θα το πλήρωνα όσο-όσο. Εκείνη όμως τη στιγμή με νευρίασε η παρουσία του, καθώς κρατούσε το ροφό κρεμασμένο στο πλάι του. Του είπα λοιπόν απότομα:

- Δε θέλω ψάρια σήμερα, δεν θέλω τίποτε. Σήμερα κηδεύω την ανηψιά μου!

Ο άνθρωπος όταν τ' άκουσε πάγωσε και με κοίταζε αμίλητος. Τον λυπήθηκα και του είπα:

- Όμως, να, στο πληρώνω και συ δώστο σε κανένα φτωχό για την ψυχή της!

Εκείνος πήρε τα χρήματα, με συλλυπήθηκε κι έφυγε γρήγορα. Το περιστατικό αυτό δεν τό 'πα σε κανέναν και το είχα ξεχάσει. Αλλά η ψυχούλα της δεν το ξέχασε και μού 'στειλε τις ευχαριστίες της", είπε και σκούπισε με την ανάστροφη του χεριού του τα δάκρυά του. Μετά χαμογέλασε γλυκά, μα τόσο γλυκά! Μέσα σ' αυτό το χαριτωμένο χαμόγελο ο ιερέας διέκρινε το γλυκοχάραμα της αναγεννημένης Πίστεώς του. Η νύχτα της απιστίας έφυγε.

- "Δοξασμένο τόνομά Σου Πολυέλεε Κύριε", ψιθύρισε ο ιερέας και τον αγκάλιασε με το βλέμμα του.

Agioritikovima.gr  

ΤΟ ΠΑΝΕΡΙ ΜΕ ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ

Μια φτωχιά γυναίκα περνούσε κάποτε δίπλα από ένα αμπέλι γεμάτο σταφύλια.

«Πως θα ‘θελα να είχα ένα τσαμπί απ’ αυτά!»

Εκείνη τη στιγμή, περνά ο νοικοκύρης του αμπελιού. Τη χαιρετά και της λέει:
-Κυρούλα, θα ‘θελες κανένα σταφύλι;
Και στην καταφατική απάντηση της, χώθηκε μέσα στ’ αμπέλι για να κόψει.
Μια φτωχιά γυναίκα περνούσε κάποτε δίπλα από ένα αμπέλι γεμάτο σταφύλια.

Η γυναίκα περίμενε. Πέντε, δέκα λεπτά, ένα τέταρτο πέρασαν, χωρίς ο αμπελουργός να φανεί.
Βαρέθηκε λοιπόν να τον περιμένει και με την ιδέα πως ο άνθρωπος την είχε ξεχάσει, ξεκίνησε να φύγει.

Μα να! Την ίδια στιγμή, φορτωμένος ένα πανέρι με διαλεχτά σταφύλια, φαίνεται μπροστά της και της λέει χαμογελώντας:

-Με συμπαθάς που άργησα. Μα ήθελα να σου διαλέξω μερικά καλά.

Πολλές φορές, στην προσευχή μας, ζητάμε από τον Κύριο κάτι.

Και μην παίρνοντας άμεση απάντηση, θαρρούμε πως ο Θεός αδιαφορεί για μας. Αλλά, μετά από λίγο καιρό, η απάντηση του έρχεται, πλούσια και ευλογημένη, όσο δεν μπορούσαμε να τη φανταστούμε. Και μας πιάνει τότε ντροπή για την ολιγοπιστία μας.

Ο Θεός είχε αργήσει, γιατί ήθελε να γεμίσει το πανέρι των ευλογιών του, πριν το προσφέρει στη ψυχή, που ζητούσε ένα μόνο τσαμπί.

Agioritikovima.gr  

Οι Άγιοι Αιμιλιανός και Τριαντάφυλλος (video γα παιδιά)

 Ο Άγιος Αιμιλιανός

Βιογραφία
Ο Άγιος Αιμιλιανός γεννήθηκε στο Δορόστολο της Θρακικής Μοισίας, τότε που αυτοκράτορας ήταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης.
Ήταν δούλος σε ένα σκληρό και φανατικό ειδωλολάτρη (άλλες πηγές αναφέρουν ότι ήταν γιος τοπικού αξιωματικού ονόματι Σαββατιανού), που όταν έμαθε ότι ο Αιμιλιανός πίστευε στο Χριστό, εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε αφού τον έβρισε με τα πιο χυδαία λόγια, έπειτα τον μαστίγωσε ανελέητα. Βέβαια, του επεσήμανε ότι, αν συνεχίσει να είναι χριστιανός, θα πάθαινε πολύ χειρότερα. Αλλά οι τιμωρίες και οι απειλές, αντί να κάμψουν το φρόνημα του Αιμιλιανού, φούντωσαν περισσότερο τη φλόγα της πίστης του στο Χριστό. Μάλιστα την επόμενη μέρα πήγε σε ειδωλολατρικό ναό, οπού με σφυρί συνέτριψε όλα τα αγάλματα που ήταν μέσα στο χώρο αυτό. Εξοργισμένοι οι ειδωλολάτρες ιερείς, τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν να δικαστεί.
Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός αυτό ο κύριος του Αιμιλιανού, αμέσως έτρεξε στο κριτήριο, όπου, αφού έβρισε τον Αιμιλιανό για την πράξη του, έπειτα διέταξε να αρνηθεί χωρίς αντίρρηση το Χριστό. Ο Αιμιλιανός χαμογελώντας απάντησε στον κύριο του: «Μπορείς να διατάξεις ότι θέλεις, θα σε υπακούσω, αλλά η πίστη μου είναι εκτός των δικαιωμάτων σου. Ως προς αυτήν ένα και μόνο Κύριο αναγνωρίζω, τον Ιησού Χριστό. Αυτός είναι ο μέγας και παντοτινός μου Κύριος, που εξουσιάζει το σώμα και την ψυχή μου, και ποτέ δε θα τον αρνηθώ». Ο ειδωλολάτρης άρχοντας με μίσος χαστούκισε τον Αιμιλιανό. Έπειτα, αφού τον βασάνισαν, τον έριξαν στη φωτιά, το δε λείψανο του Αγίου, κήδεψε μεγαλοπρεπώς η γυναίκα του άρχοντα ειδωλολάτρη, που ήταν κρυπτοχριστιανή.
saint

Ο Άγιος Τριαντάφυλλος από τη Ζαγορά

Βιογραφία
Ο ένδοξος νεομάρτυρας του Χρίστου Τριαντάφυλλος γεννήθηκε στην Ζαγορά της Μαγνησίας το 1663 μ.Χ. Από μικρός εργαζόταν ως ναύτης σε ένα από τα πιο περίφημα ζαγοριανά καράβια. Το καλοκαίρι του 1680 μ.Χ. το πλοίο του έδεσε στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης. Εκεί ο Τριαντάφυλλος επισκέφτηκε τις εκκλησίες και τα αγιάσματα της Πόλης. Για κάποιο άγνωστο σε μας λόγο, ήρθε σε φιλονικία με κάποιους Τούρκους, οι οποίοι τον συκοφάντησαν ότι δήθεν ήθελε να γίνει Μωαμεθανός.
Ο Τριαντάφυλλος όμως αρνήθηκε τη συκοφαντία και μένοντας σταθερός και ακλόνητος στην πίστη του έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου την 8η Αυγούστου του 1680 μ.Χ. στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως, σε ηλικία 18 ετών. Την ημέρα αυτή τιμάται και η μνήμη του τόσο στη Ζαγορά, όσο και στις Αλυκές Βόλου.
Τεμάχιο του ιερού Λειψάνου του Αγίου Τριαντάφυλλου υπάρχει στην Ι. Μονή Αγίου Νικολάου, στο νησί Άνδρος, μαζί με την εικόνα του Αγίου.

saint

Ο Άγιος Παντελεήμων (video για παιδιά) -Saint Pantaleon

Saint Pantaleon

Tον καιρό που τα μαύρα σύννεφα της ειδωλολατρίας σκέπαζαν απειλητικά όλη την οικουμένη, στα τέλη δηλαδή του τρίτου αιώνα μετά Χριστόν, γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Παντελεήμων. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο φοβερός διώκτης των Χριστιανών, ο Μαξιμιανός.

Ο ανάργυρος γιατρός

Ο πατέρας του λεγόταν Ευστόργιος και ήταν ειδωλολάτρης αξιωματούχος, μέλος της συγκλήτου. Η μητέρα του λεγόταν Ευβούλη και ήταν θερμή Χριστιανή. Το όνομα που έδωσαν στο παιδί τους ήταν Παντολέων. 

.

περισσότερα στο χαμομηλάκι 

Η Αγία Παρασκευή (video για παιδιά)

Η Aγία Oσιομάρτυς Παρασκευή καταγόταν από την Ρώμη, οι δε γονείς της Αγάθων και Πολιτεία ήταν χριστιανοί. Επειδή όμως ήταν άτεκνοι παρακαλούσαν τον Θεό να τούς χαρίσει ένα παιδί. 
Πράγματι ο Θεός τους άκουσε και τους χάρισε ένα παιδί. 

St Paraskevi

Και επειδή όταν γεννήθηκε ήταν η έκτη ημέρα της εβδομάδος, την ονόμασαν Παρασκευή και από μικρή την αφιέρωσαν στον Θεό. 
Η Παρασκευή, έλαβε την χριστιανική μόρφωση από την μητέρα της και μάλιστα μελετούσε συνέχεια τα ιερά γράμματα και προσευχόταν πολλές ώρες στην εκκλησία. 
Μετά τον θάνατο των δικών της μοίρασε όλα της τα υπάρχοντα στους φτωχούς και έγινε μοναχή.

Έμεινε εκεί αρκετό χρονικό διάστημα και μετά λαμβάνοντας την ευχή της ηγουμένης βγήκε έξω στον κόσμο και κήρυττε τον Χριστό προσελκύοντας πολύ κόσμο στον χριστιανισμό. 
Για όλα αυτά οδηγήθηκε στον βασιλιά Αντωνίνο ο οποίος θαμπωμένος από την ομορφιά της και την σύνεσή της προσπάθησε να την πείσει να θυσιάσει στα είδωλα και θα της έδινε ότι ήθελε. 

Η αγία όμως αρνήθηκε και τότε διέταξε να αρχίσουν τα βασανιστήρια. Μάλιστα την έβαλαν μέσα σε ένα θερμασμένο λέβητα γεμάτο πίσσα και λάδι. Μόλις έγινε αυτό η αγία φαινόταν να δροσίζεται μέσα σ` αυτό και ο Αντωνίνος εξοργισμένος έδωσε εντολή να θανατωθεί, περνώντας και αυτή στην μεγάλη χορεία των μαρτύρων της εκκλησίας μας.

Την μνήμη της Αγίας Παρασκευής εορτάζουμε στις 26 Ιουλίου.
.
imk-agparaskeve

Ιστορίες για παιδιά από την Παλαιά Διαθήκη: Ο προφήτης Ηλίας

Ένας επίγειος Άγγελος -Ένας επουράνιος άνθρωπος

Η Αγία Μαρίνα - video για παιδιά

Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Κλαυδίου του Β’, το 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετά τη γέννησή της, η μητέρα της πέθανε, και ο πατέρας της Αιδέσιος, που ήταν Ιερέας των ειδώλων, την ανέθεσε σε μια χριστιανή γυναίκα, από την οποία η Μαρίνα διδάχθηκε το Χριστό. 

Saint Marina the Great Martyr

Όταν έγινε 15 χρονών, αποκαλύπτει στον πατέρα της ότι είναι χριστιανή. Έκπληκτος αυτός απ’ αυτό που άκουσε, με μίσος τη διέγραψε από παιδί του. 
.

Μετά από καιρό, έμαθε για τη Μαρίνα και ο έπαρχος Ολύμβριος, που διέταξε να τη συλλάβουν για ανάκριση. Όταν την είδε μπροστά του, θαύμασε την ομορφιά της και προσπάθησε να την πείσει με κάθε τρόπο να αρνηθεί το Χριστό και να γίνει σύζυγος του. Μάταια, όμως. Η Αγία Μαρίνα σε κάθε προσπάθεια του Ολυμβρίου αντέτασσε τη φράση: «Είμαι χριστιανή». Τότε ο σκληρός έπαρχος διέταξε να την ξαπλώσουν στη γη, και την καταξέσχισε άσπλαχνα με ραβδιά τόσο, ώστε η γη έγινε κόκκινη από το αίμα που έτρεξε. Έπειτα, ενώ αιμορραγούσε, την κρέμασε για πολλή ώρα και μετά τη φυλάκισε.

περισσότερα στην πηγή: iliaxtida

Βασιλεύ Ουράνιε

Προσευχή προς το Άγιο Πνεύμα,
που είναι το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας.
.

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε,
το Πνεύμα της αληθείας,
ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών,
ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός,
ελθέ και σκήνωσον εν ημίν
και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος
και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών.
Αμήν.

Μετάφραση - Ερμηνεία

Βασιλεύ Ουράνιε=Ουράνιε Βασιλεύ
Παράκλητε=Εσύ που είσαι οδηγός, ενισχυτής και παρηγορητής μας
Το Πνεύμα της αληθείας=Εσύ που είσαι το Πνεύμα από όπου πηγάζει η Αλήθεια
Ο πανταχού παρών=Εσύ που βρίσκεσαι παντού
Και τα πάντα πληρών=και εσύ που γεμίζεις τα πάντα με την παρουσία σου
ο θησαυρός των αγαθών=Εσύ που είσαι το θησαυροφυλάκιο των καλών
και ζωής χορηγός=Εσύ που είσαι ο χορηγητής (ο δοτήρας) της ζωής
ελθέ και σκήνωσον εν ημίν=Έλα και σκήνωσε - κατοίκησε- μέσα μας
και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος=Και καθάρισε μας από κάθε αμαρτία
και σώσον, Αγαθέ=και σώσε, Εσύ που είσαι απόλυτα Αγαθός
τας ψυχάς ημών=τις ψυχές μας
Αμήν=Αληθινά
paidika

Τα Τρία Δέντρα (Μια ιστορία... και video) The Legend of Three Trees

Είναι μια φαινομενικά απλοϊκή ιστορία. 
Ένα παραμύθι. Έχει όμως ένα βαθύ και μεγάλο δίδαγμα.

*********************

Ήταν μια φορά σ' ένα δάσος τρία δέντρα.

Το καθένα από αυτά είχε για τον εαυτό του έναν οραματισμό - μια προοπτική.
Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο μπαούλο• ξυλόγλυπτο• όμορφα σκαλισμένο, που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός. Αυτό ήταν το όραμα του και η προοπτική του.

Το δεύτερο δένδρο ήθελε να αξιωνόταν να γίνει στα χέρια ενός κάλου ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι• γερό σκαρί' όμορφο, μεγαλόπρεπο- που θα μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα• που θα έκανε ταξίδια υψηλών προσώπων.

Το τρίτο δένδρο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να είχε γίνει το πιο ψηλό και πιο δυνατό δένδρο του δάσους• έτσι ώστε οι άνθρωποι, που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου, να σκέπτονται τον Ουρανό και τον Θεό.

Όμως πέρασαν τα χρόνια. Και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως αλλιώς.
Πήγαν υλοτόμοι.
Και έκοψαν το πρώτο δένδρο. Και ενώ σχεδίαζε και ποθούσε να γίνει όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς, ο ξυλουργός το έκαμε δοχείο για την τροφή των ζώων παχνί για τα άχυρα των ζώων.
Το δεύτερο δένδρο, που ήθελε να γίνει ωραίο καράβι, για να μεταφέρει βασιλιάδες, έγινε ένα μικρό ψαροκάικο, που τόχαν φτωχοί ψαράδες να ψαρεύουν.
Το τρίτο δένδρο, που ήθελε να μείνει το ψηλότερο του δάσους το έκοψε κάποιος ξυλοκόπος και το έβαλε στην αποθήκη του.

Περνούσαν χρόνια. Και τα δέντρα, απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων, ξέχασαν ακόμα και τα όνειρά τους.

Όμως κάποια μέρα ένας άνδρας και μια γυναίκα ήλθαν στον στάβλο, που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα άχυρα και εκεί η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησαν στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δένδρο. Ήταν ο Ιωσήφ και η Παναγία Θεοτόκος. Και απόθεσαν σ' εκείνο το ξύλινο παχνί όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια, αλλά τον ίδιο τον θεό, που είχε γίνει άνθρωπος για μας. Έτσι αξιώθηκε αυτό το παχνί, η φάτνη, να δεχτή μέσα της το θησαυρό των θησαυρών, τον ίδιο τον Θεό.

Στο μικρό ψαροκάικο -που είχε γίνει από το δεύτερο δένδρο- μετά από χρόνια μπήκαν κάτι ψαράδες• ένας απ' αυτούς κουρασμένος ξάπλωσε να κοιμηθεί. Είχαν ανοιχθεί στη θάλασσα. Και ξέσπασε μια μεγάλη τρικυμία. Και το ψαροκάικο δεν ήταν αρκετά δυνατό για να κρατήσει. Οι άλλοι τότε ξύπνησαν εκείνον που κοιμόταν. Και εκείνος τότε σηκώθηκε. Και διέταξε την φουρτουνιασμένη θάλασσα: «Σιώπα• πεφίμωσο». Και η θάλασσα ειρήνεψε αμέσως. Ήταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του στη λίμνη Γεννησαρέτ.  
Έτσι και το δεύτερο δένδρο, που είχε φιλοδοξήσει να γίνει μεγάλο πλοίο, που θα μετέφερε υψηλά πρόσωπα και βασιλιάδες, αξιώθηκε να μεταφέρει τον βασιλέα των βασιλέων, τον ίδιο τον Χριστό με τους μαθητές Του!

Και το τρίτο δένδρο, που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού, μια μέρα το πήραν και έκαναν ένα σταυρό. Και σ' αυτόν τον Σταυρό σταύρωσαν τον Χριστό. Έτσι το δένδρο αυτό έγινε πιό ψηλό από ό,τι είχε επιθυμήσει. Έφθασε στον ουρανό και στον Θεό!
Έγινε, όπως λέμε σε ένα τροπάριο, ουρανού Ισοστάσιο.

Τελικά, το κάθε ένα από τα δένδρα της ιστορίας μας απόκτησε όχι μόνο αυτό που ήθελε και ποθούσε, αλλά ασυγκρίτως περισσότερα• όχι όμως με τον τρόπο που φανταζόταν και σχεδίαζε.

Η ιστορία αυτή μας λέει:
Δεν γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μας. Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι εκείνο που μας ετοιμάζει ο Θεός, είναι πάντα προτιμότερο και ωφελιμότερο για μας.

Εμείς πρέπει να κάνουμε όνειρα. Για το καλό. Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε και ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως εμείς θα θέλαμε. Και ότι ο Θεός οικονομεί και γίνονται καλύτερα από ό,τι εμείς φανταζόμαστε.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ας έχουμε πίστη. Πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό

ΦΙΛΟΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΤΕΥΧΟΣ 4ο

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ - ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2003 

sophia-siglitiki

Άγγελε φύλακα, προστάτη... — Παιδική προσευχή

Άγγελε φύλακα, προστάτη,

με τα φτερά σου τ' απλωτά,
έλα στον ύπνο μου και στάσου
στο κρεββατάκι μου κοντά.

Θέλω να νοιώθω πάντα πλάι
τον ίσκιο σου να με φυλάει
κι έξω στο δρόμο όταν βρεθώ,
που 'μαι ένα αδύνατο παιδάκι,
κράτα με πάντα απ' το χεράκι,
Άγγελε συ να μη χαθώ

 

Παιδικές προσευχές

Όλη τη χρονιά που μας πέρασε σκεφτόμουν ότι έπρεπε να αλλάξω την προσευχούλα που λέγαμε με τα παιδιά το πρωί γιατί τους δυσκόλευε. 

Έτσι έψαξα και βρήκα κάποιες απλές προσευχές.

Παιδικές Πινελιές

Ο Μωυσής και οι Δέκα Εντολές

Μωυσής: Ένα μωρό στις καλαμιές

.

Ο λαός του Μωυσή ήταν μια ομάδα οικογενειών που ζούσαν νομαδικά και είχαν εγκατασταθεί στην Αίγυπτο με τον πατέρα τους τον Ιακώβ, ή αλλιώς Ισραήλ, για να γλιτώσουν από τη λιμοκτονία. (Γένεση κεφ. 46) Για δεκαετίες συνυπήρχαν ειρηνικά με τους Αιγύπτιους γείτονές τους. 

Αλλά άλλαξαν τα πράγματα όταν ανέλαβε την εξουσία ένας καινούριος Φαραώ. «Βλέπετε ότι αυτοί οι Ισραηλίτες είναι λαός πολυάριθμος και ισχυρότερος από μας! Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο για να μην πολλαπλασιάζονται συνεχώς», είπε στο λαό του. 
Το σχέδιο για τον έλεγχο του πληθυσμού των Ισραηλιτών ήταν πρώτα να τους κάνουν «να υπηρετούν ως δούλοι υπό τυραννία». (εδ. 13, ΜΝΚ) και στη συνέχεια να διατάξουν τις Εβραίες μαίες να σκοτώνουν κάθε αρσενικό παιδί που γεννούσαν οι γυναίκες των Ισραηλιτών. (εδ. 15, 16) 
Ωστόσο, οι θαρραλέες μαίες επειδή "φοβούνταν τον Θεό" άφηναν τα παιδιά να ζουν κι έτσι οι Ισραηλίτες συνέχιζαν να αυξάνονται. 
Ο βασιλιάς της Αιγύπτου διέταξε τότε: «Κάθε νεογέννητο γιο θα τον ρίχνετε στον ποταμό Νείλο».
περισσότερα εδώ

Αγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη, οι Ισαπόστολοι (video για παιδιά)

Ο Άγιος Κωνσταντίνος μεγαλώνοντας στην αυλή του Διοκλητιανού έζησε από κοντά τις πολύ συνηθισμένες συγκρούσεις που γινόταν την εποχή εκείνων μεταξύ των Χριστιανών και των Εθνικών.

Το γεγονός αυτό του έδωσε την δυνατότητα να διαπιστώσει ότι το ήθος των Χριστιανών ήταν κατάλληλο για να στηριχτεί η αναδιοργάνωση του κράτους, που βρισκόταν σε παρακμή.

Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Κωνσταντίνος υποστήριξε τους νέους χριστιανούς και άλλαξε την τακτική απέναντί τους, χωρίς όμως ο ίδιος να είναι χριστιανός. 
Σε ηλικία 18 ετών έγινε στρατιωτικός και χάρη στην ανδρεία του, προάχθηκε γρήγορα στα ανώτατα αξιώματα του στρατού. Στην συνέχεια όταν αναρριχήθηκε στον αξίωμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα η συμβολή του στην εξέλιξη της ιστορίας υπήρξε τεράστια. διότι με δύο Διατάγματα του, το 312 και το 313 έθεσε οριστικό τέλος στους διωγμούς των Χριστιανών. Αυτός είναι και ο λόγος που τελικά ονομάστηκε ΜΕΓΑΣ. Ο Μέγας Κωνσταντίνος βαπτίστηκε τελικά Χριστιανός σε ένα προάστιο της Νικομήδειας, το 337 λίγο πριν πεθάνει σε ηλικία 65 ετών, φορώντας το λευκό χιτώνα του νεοφώτιστου. Η ιστορία ονόμασε τον Κωνσταντίνο Μέγα και η Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο και Ισαπόστολο.
Η Αγία Ελένη ήταν βεβαίως η μητέρα του και αυτή η οποία μεγάλωσε στον Μέγα Κωνσταντίνο σύμφωνα με την Χριστιανική Ηθική και την πρέπουσα διαπαιδαγώγηση. Ένα δείγμα της μεγάλης αγάπης του προς την μητέρα του αποτέλεσε η πράξη του να χτίσει δύο στήλες, σε μία μεγάλη πλατεία της Κωνσταντινούπολης, μία δική του και μία της Αγίας Ελένης.
xronos

Μυροφόρες: Αλήθεια, ξέρετε παιδιά ποιές ήταν;

Μυροφόρες είναι οι γυναίκες που ακολουθούσαν το Κύριο μαζί με τη Μητέρα του, έμειναν μαζί της κατά την ώρα του σωτηριώδους πάθους και φρόντισαν να αλείψουν με μύρα το σώμα του Κυρίου. 

Οι επτά Μυροφόρες

Όταν δηλαδή ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ζήτησαν κι έλαβαν από το Πιλάτο το σώμα του Κυρίου, το κατέβασαν από το Σταυρό, το περιέβαλαν σε σινδόνια μαζί με εκλεκτά αρώματα, το τοποθέτησαν σε λαξευτό μνημείο κι έβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω στη θύρα του μνημείου. Την ώρα εκείνη παρευρίσκονταν κατά τον ευαγγελιστή Μάρκο η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία που καθόταν απέναντι του τάφου. Άλλη Μαρία εννοούσε οπωσδήποτε τη Θεομήτορα. Δεν παρευρισκόταν μόνο αυτές, αλλά και πολλές άλλες γυναίκες όπως αναφέρει και ο Λουκάς.

Οι μυροφόρες αφού ετοίμασαν τα μύρα και τα αρώματα ήρθαν την πρώτη της εβδομάδος, την Κυριακή πολύ πρωΐ, όπως αναφέρουν όλοι οι ευαγγελιστές στο μνήμα για ν' αλείψουν μ ε αυτά το σώμα του Κυρίου . Ο Λουκάς αναφέρει: "Τη πρώτη της εβδομάδος, όρθρο βαθύ, ήρθαν στο μνήμα, η Μαρία Μαγδαληνή, η του Ιακώβου, η Ιωάννα και άλλες μαζί τους''. Ο Ματθαίος αναφέρει: "αργά το Σάββατο, ξημερώνοντας την πρώτη της εβδομάδος και δύο μυροφόρες προσήλθαν". Ο Ιωάννης αναφέρει "Το πρωΐ, ενώ ήταν σκοτεινά και ήταν μόνο η Μαρία Μαγδαληνή". Ενώ ο Μάρκος αναφέρει: «Πολύ πρωΐ της πρώτης της εβδομάδος και ήταν τρείς οι προσερχόμενες μυροφόρες».
Φαίνονται βέβαια να διαφωνούν κάπως οι ευαγγελιστές μεταξύ τους τόσο για την ώρα, όσο και για τον αριθμό των γυναικών. Οι μυροφόρες ήταν πολλές και ήλθαν στον τάφο όχι μια φορά, αλλά και δυο και τρεις φορές σταδιακά και όχι στον ίδιο χρόνο ακριβώς.

Πρώτη απ' όλους ήλθε στον τάφο του Υιού του Θεού η Θεοτόκος, έχοντας μαζί τη Μαρία τη Μαγδαληνή . Το συμπεραίνουμε από τον ευαγγελιστή Ματθαίο γιατί αναφέρει, "ήλθε η Μαγδαληνή Μαρία και η άλλη Μαρία", που ήταν οπωσδήποτε η Θεομήτωρ, "για να δουν τον τάφο. Και έγινε μεγάλος σεισμός, γιατί άγγελος Κυρίου ήλθε, σήκωσε τη μεγάλη πέτρα από το μνημείο και κάθισε πάνω της. Ήταν η μορφή του σαν αστραπή και το ένδυμά του λευκό σαν χιόνι και από το φόβο τους ταράχθηκαν οι φύλακες και έγιναν σαν νεκροί".

Έτσι ο άγγελος κατά το κείμενο τους έδειξε το κενό μνημείο και είπε στις μυροφόρες να αναγγείλουν το χαρμόσυνο νέο και στους μαθητές.

Ο Όσιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης αναφέρει αναλυτικά ποιες ήταν οι Μυροφόρες.

Η πρώτη Μυροφόρα είναι η Μαρία η Μαγδαληνή από την οποία ο Χριστός είχε βγάλει επτά δαιμόνια. Και για αυτή την ευεργεσία τον ακολουθούσε. Μετά την ανάληψη του Χριστού πήγε στη Ρώμη στον αυτοκράτορα Τιβέριο και θεράπευσε το μάτι του. Η Μαρία η Μαγδαληνή πέθανε στην Έφεσο όπου την έθαψε ο Ιωάννης ο Θεολόγος. Αργότερα ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός, πήρε τα λείψανά της στην Κωνσταντινούπολη.

Δεύτερη ήταν η Σαλώμη κόρη του Ιωσήφ του Μνήστορος η οποία αργότερα παντρεύτηκε τον μικρό Ζεβεδαίο.

Τρίτη μυροφόρος ήταν η Ιωάννα η γυναίκα του Χουζά ο οποίος ήταν επίτροπος και οικονόμος στο σπίτι του βασιλιά Ηρώδη.

Τέταρτη η Μαρία η αδερφή του Λαζάρου η οποία προηγουμένως είχε αλείψει τον Χριστό με το μύρο όπως γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.

Πέμπτη ήταν η αδερφή της η Μάρθα η οποία υπηρετούσε τον Χριστό με πολύ προθυμία από την αρχή.

Έκτη είναι η Μαρία η γυναίκα του Κλωπά. Αυτή τη Μαρία, ο ευαγγελιστής Ιωάννης ονομάζει «αδελφή της Θεοτόκου». Ο Ιωακείμ, ο πατέρας της Παναγίας είχε ένα αδελφό και όταν εκείνος πέθανε χωρίς να έχει παιδί, πήρε την γυναίκα του ως σύζυγο του σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο. Με αυτήν απέκτησε ένα παιδί, τη Μαρία.

Έβδομη Μυροφόρος ήταν η Σωσσάννα.

 

Υπήρχαν κι άλλες Μυροφόρες που βοηθούσαν τις παραπάνω, όπως λέει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, αλλά τα ονόματα τους δεν αναφέρονται από τους Ευαγγελιστές γιατί δεν τις θεωρούσαν σημαντικές.

 Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη τους την Κυριακή των Μυροφόρων.
users.sch.gr