Η ιστορία για τη γέννηση του Χριστού

Στο Εκπαιδευτικό Υλικό Δημοτικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας μπορείτε να ανακαλύψετε δεκάδες εκπαιδευτικά και ψυχαγωγικά παιχνίδια, ασκήσεις και κατασκευές που θα βοηθήσουν το παιδί σας να κατανοήσει το νόημα των γιορτών και να μάθει την ελληνική ορθόδοξη παράδοση. Σ’ αυτή τη σελίδα μπορείτε να διαβάσετε την όμορφη χριστουγεννιάτικη ιστορία της γέννησης του Θεανθρώπου.

Πριν πολλά χρόνια, ζούσε σε μια πόλη της Ναζαρέτ μια νέα και καλή γυναίκα που την έλεγαν Μαρία. Μια μέρα, φως πλημμύρισε όλο τον τόπο κι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάστηκε μπροστά της. «Μη φοβάσαι Μαρία», της είπε. «Σου φέρνω ευχάριστα νέα. Ο θεός σε διάλεξε να γίνεις η μητέρα του Γιου του. θα αποκτήσεις ένα μωρό που θα το ονομάσεις Ιησού».

Στην ίδια πόλη ζούσε ένας ξυλουργός που τον έλεγαν Ιωσήφ. Ο Ιωσήφ προστάτευε κι αγαπούσε τη Μαρία.
Ο άγγελος παρουσιάστηκε και σε κείνον και του είπε ότι η Μαρία θα έφερνε στον κόσμο το Γιο του θεού. Τότε, εκείνος, γεμάτος χαρά, έτρεξε στη Μαρία και της διηγήθηκε όσα του είπε ο άγγελος.

Μια μέρα, ήρθε μια διαταγή απ’ τον κυβερνήτη της χώρας. Όλοι οι κάτοικοι έπρεπε να επιστρέψουν στον τόπο που γεννήθηκαν για να μετρηθούν. Ο Ιωσήφ άρχισε ν’ ανησυχεί πολύ. Αυτός και η Μαρία έπρεπε να πάνε στη Βηθλεέμ, μια πόλη που ήταν πολύ μακριά και η Μαρία ήταν έτοιμη να γεννήσει το μωρό της.

Την άλλη μέρα, μόλις χάραξε, ξεκίνησαν. Ο Ιωσήφ με τα πόδια, η Μαρία καβάλα σ’ ένα γάιδαρο. Ο δρόμος ήταν μακρύς και δύσκολος. Κατάφεραν να φθάσουν στη Βηθλεέμ αργά το απόγευμα. Η πόλη ήταν γεμάτη κόσμο. Ο Ιωσήφ προσπάθησε να βρει κάποιο μέρος για να μείνουν το βράδυ, αλλά όλα τα δωμάτια ήταν γεμάτα. Η Μαρία ήταν τόσο κουρασμένη, που με δυσκολία στεκόταν στα πόδια της.

Στο τέλος, ένας ταβερνάρης τους λυπήθηκε και τους είπε: «Όλα τα δωμάτια είναι γεμάτα, αλλά μπορείτε να μείνετε στο στάβλο μου. Εκεί είναι καθαρά και ζεστά». Ο Ιωσήφ τον ευχαρίστησε και πήγαν στο στάβλο. Ο σανός ήταν μαλακός και μύριζε όμορφα. Η Μαρία και ο Ιωσήφ ήταν κατάκοποι. Έτσι ξάπλωσαν για να ξεκουραστούν.
Εκείνη τη νύχτα, η Μαρία γέννησε το μωρό της. Ήταν αγόρι, όπως το είχε πει ο άγγελος. Το ονόμασαν Ιησού. Η Μαρία το τύλιξε σε μια κουβέρτα και το ξάπλωσε μέσα σε μια φάτνη, που ήταν ζεστά και μαλακά. Η Μαρία και ο Ιωσήφ κοιτούσαν το μωρό με λατρεία. Το ένιωθαν κι οι δυο ότι ήταν ένα ξεχωριστό μωρό.

Στο λόφο πάνω απ’ την πόλη μερικοί βοσκοί πρόσεχαν τα πρόβατά τους. Ξαφνικά, ο ουρανός γέμισε φως και παρουσιάστηκε ένας άγγελος. Οι βοσκοί έπεσαν στη γη τρομοκρατημένοι. «Μη φοβάστε. Σας φέρνω καλά νέα», τους είπε ο άγγελος. «Σήμερα γεννήθηκε ένα παιδί. Είναι ο Γιος του θεού. Το πιο λαμπρό αστέρι θα σας οδηγήσει να τον βρείτε στη Βηθλεέμ, μέσα σε μια φάτνη».
Οι βοσκοί κοιτούσαν με θαυμασμό τον ουρανό, που είχε γεμίσει με αγγέλους που τραγουδούσαν. Ένα μεγάλο και λαμπερό αστέρι φώτιζε όλη την πλάση. «Πρέπει να πάμε να βρούμε αυτό το παιδί», είπε ο ένας. «Να του πάμε για δώρο ένα απ’ τα νεογέννητα αρνάκια μας». Έτσι, λοιπόν, ακολούθησαν το άστρο κι έφτασαν στη Βηθλεέμ. Βρήκαν τον Ιησού μέσα στο στάβλο, μαζί με τη Μαρία και τον Ιωσήφ. Συγκινημένοι έπεσαν στα γόνατα και του πρόσφεραν το δώρο τους.

Πολύ μακριά, σε μια χώρα της Ανατολής, ζούσαν τρεις σοφοί άνθρωποι. Μια μέρα, είδαν ένα πολύ λαμπρό αστέρι στον ουρανό. Ήθελαν να μάθουν τι σήμαινε. Έψαξαν στα βιβλία τους για να βρουν την απάντηση. «Ένας νέος και μεγάλος βασιλιάς γεννήθηκε», είπαν. «Αυτό δείχνει το λαμπρό αστέρι». Πρέπει να πάμε να τον βρούμε για να τον προσκυνήσουμε. Το άστρο θα μας οδηγήσει».
Οι τρεις σοφοί ξεκίνησαν για το μακρύ ταξίδι τους. Το άστρο έλαμπε μπροστά τους μέρα και νύχτα. Κάποτε, έφτασαν στο παλάτι του βασιλιά Ηρώδη. Όταν έμαθε ο βασιλιάς πού πήγαιναν οι τρεις σοφοί, δεν ευχαριστήθηκε καθόλου. «Πρέπει να βρείτε το νέο βασιλιά και να μου πείτε πού βρίσκεται», τους είπε χωρίς να δείξει το θυμό του.

Οι σοφοί ακολούθησαν το άστρο για πολλά χιλιόμετρα μέχρι που αυτό σταμάτησε ακριβώς πάνω απ’ το στάβλο που βρισκόταν ο Ιησούς.
«Ψάχνουμε για το νεογέννητο βασιλιά», είπαν. «Ένα λαμπρό αστέρι μας οδήγησε από πολύ μακριά ως εδώ». Τότε, ο Ιωσήφ τους έδειξε τη φάτνη. Αυτοί κατάλαβαν και γονάτισαν μπροστά στον Ιησού. Του πρόσφεραν πολύτιμα δώρα: χρυσό, λιβάνι και σμύρνα.

Την επόμενη μέρα, οι τρεις σοφοί ξεκίνησαν για το παλάτι του Ηρώδη. Στο δρόμο σταμάτησαν κάπου να ξεκουραστούν. Η κούραση τούς έκλεισε βαριά τα βλέφαρα. Στον ύπνο τους είδαν έναν άγγελο που τους προειδοποίησε: «Μην πάτε στον Ηρώδη! Θέλει να κάνει κακό στον Ιησού!». Έτσι οι σοφοί άλλαξαν δρόμο και δεν πήγαν ποτέ στον Ηρώδη.

Η Μαρία και ο Ιωσήφ ήταν πολύ χαρούμενοι και πολύ περήφανοι. Ήξεραν ότι το μωρό τους ήταν στ’ αλήθεια ο Γιος του θεού. Ήξεραν ότι ήταν ξεχωριστός. Κι ακόμη ήξεραν ότι, σαν θα μεγάλωνε, θα ‘χε πολλά να κάνει για τούτο τον κόσμο. Κι όλοι οι άνθρωποι θα τον λάτρευαν σ’ όλη τη γη και θα θυμόντουσαν τη Γέννησή του γιορτάζοντας εκείνη τη μέρα, σαν μια ημέρα ΑΓΑΠΗΣ και ειρήνης.
Αρίθμησε τις εικόνες για να δείξεις με τη σωστή σειρά την ιστορία της Γέννησης του Χριστού. Στη συνέχεια, κόψε και κόλλησε τις εικόνες για να φτιάξεις το δικό σου παραμυθάκι.

infokids.gr

Ο φύλακας Άγγελός μου

Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά για την παρουσία των Αγγέλων στην ζωή μας

Τι είναι οι Άγγελοι: Είναι Πνεύματα, αποτελούν τον αόρατο (Πνευματικό) κόσμο. Δημιουργήθηκαν από το Θεό πριν από τη δημιουργία του ορατού κόσμου. Δεν έχουν υλικό σώμα όπως εμείς, λέγονται και «Ασώματοι». Δεν έχουν ανάγκη από τροφή και δεν πεθαίνουν.

Τα αγγελικά τάγματα: Ο αριθμός των Αγγέλων είναι πολύ μεγάλος: «χίλιες χιλιάδες και μύριες μυριάδες» λέει η Αγ. Γραφή. Είναι οργανωμένοι σε 9 τάγματα ή ταξιαρχίες: Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Θρόνοι, Κυριότητες, Αρχές, Εξουσίες, Δυνάμεις,Χερουβείμ, Σεραφείμ.

Υπήρχε και ένα άλλο αγγελικό τάγμα, με αρχηγό τον Εωσφόρο. Αυτός εναντιώθηκε στο Θεό λόγω υπερηφάνειας και αποστάτησε, παρασύροντας μαζί του κι άλλους αγγέλους. Μεταβλήθηκαν έτσι σε πονηρά πνεύματα τουςδαίμονες, με αρχηγό τους το Σατανά ή Διάβολο. Μετά την Κρίση, το εκπεσόν αγγελικό τάγμα θα αναπληρωθεί από ους μοναχούς, που διάγουν «ισάγγελη» βιοτή.

Οι υπόλοιποι άγγελοι αγιάστηκαν, κατά χάριν, από το Άγιο Πνεύμα και έμειναν «ακίνητοι», άτρεπτοι προς το κακό.

Οι άγγελοι ως πνευματικά όντα, ούτε πολλαπλασιάζονται, ούτε πεθαίνουν αλλά είναι κατά χάριν αθάνατοι.

Ποιες εἶναι οἱ ἐπουράνιες δυνάμεις;

Ὁ Θεός, πρίν δημιουργήσει τόν ὑλικό κόσμο δημιούργησε τούς Ἀγγέλους, δηλαδή τίς ἐπουράνιες δυνάμεις. Οἱ Ἄγγελοι εἶναι πνεύματα (χωρίς σῶμα), φωτεινά, ἀθάνατα καί κινοῦνται μέ ὑπερβολική ταχύτητα γι’ αὐτό εἰκονογραφοῦνται μέ φτερά. Δέν ἔχουν ἀνάγκη τροφῆς ἤ ξεκούρασης. Τροφή τους καί ζωή τους εἶναι ἡ θέα τοῦ Θεοῦ.

Στήν Ἁγία Γραφή ἐμφανίζονται συχνά μέ μορφή ἀνθρώπου: Ὡς νέοι μέ ἀστραφτερά ἐνδύματα στήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, ὡς οὐράνιοι ἀγγελιαφόροι στόν Ζαχαρία, στή Θεοτόκο, στόν Ἰωσήφ, στούς Μάγους.
.....................
Οἱ Ἄγγελοι, μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά παρουσιασθοῦν ὡς ὑπερασπιστές, θεραπευτές, ὑπηρέτες, τιμωροί, συνταξιδιῶτες, τροφοδότες.

Ποιό εἶναι τό ἔργο τῶν Ἀγγέλων;

Το κύριο έργο των Αγγέλων: Να δοξολογούν και να υμνολογούν ασταμάτητα το Θεό. Δεν τους το επέβαλε ο Θεός σαν εντολή, αλλά αυθόρμητα πηγάζει από τους ίδιους, καθώς ατενίζουν το κάλλος του Θεού και τα μεγαλεία της Δημιουργίας Του.

Δευτερεύον έργο τους

• Μετά τη δημιουργία του ανθρώπου και την Πτώση, υπηρέτησαν το μυστήριο της Θείας Οικονομίας (της σωτηρίας του ανθρώπου).
• Διακόνησαν τον Ιησού Χριστό στο επίγειο έργο Του για τη σωτηρία του ανθρώπου.
• Παρίστανται και διακονούν αοράτως το άγιο Θυσιαστήριο την ώρα της Θείας Λειτουργίας.
• Παραλαμβάνουν τις ψυχές των δικαίων, όταν αυτές χωρίζονται από το σώμα την ώρα του θανάτου.
• Καθένας μας έχει την προστασία ενός Αγγέλου, που μας φυλάει από κάθε κακό, προσεύχεται μαζί μας και μεταφέρει τις προσευχές μας στο θρόνο του Θεού.

Εἴδατε πόσο συγκινητική εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ! Στέλνει τόν ἀγγελό του γιά νά ἐνισχύσει τόν πιστό του δοῦλο.
Τό ἴδιο ἔχει κάνει καί μέ ὅλους ἐμᾶς. Μετά τό ἅγιο Βάπτισμα, ἔχουμε ἕνα φωτεινό φύλακα ἄγγελο.

Ο φύλακας-Άγγελός μας

Ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διδάσκει ὅτι κάθε Χριστιανός ἔχει τόν προσωπικό του φύλακα Ἄγγελο. Ὁ Ἄγγελος αὐτός εἶναι ὁ πιό πιστός μας φίλος, ὁ πιό στοργικός μας ἀδελφός, ἐκτός ἄν ἐμεῖς τόν διώξουμε μέ τά πονηρά μας ἔργα. Μᾶς παραστέκει στίς δυσκολίες κι ἁπαλύνει τούς πόνους μας. Πανηγυρίζει στίς χαρές καί στίς ἐπιτυχίες μας. Εἶναι ὁ ἄγρυπνος φρουρός μας νύχτα καί μέρα. Μᾶς παρακολουθεῖ μέ ἀγάπη ὅλες τίς ὧρες καί τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας.

Καί ὅλα αὐτά μέ προοπτική τήν εἴσοδό μας στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
.................
περισσότερα εδώ

Η ιστορία του Αγίου Δημητρίου, για παιδιά

Ο ένδοξος μεγαλομάρτυρας Δημήτριος έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων της Ρώμης Διοκλητιανού (284-304) και Μαξιμιανού (286-305). Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη. Από τους γονείς του πήρε την ευσέβεια και ο ίδιος υπήρξε διδάσκαλος της χριστιανικής πίστης.

Όταν κάποτε ο Μαξιμιανός πήγε στη Θεσσαλονίκη, ακούγοντας όσα έλεγαν όλοι για την αρετή και τη μεγάλη πίστη του Δημητρίου στον Θεό, διέταξε και τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν.

Ο αυτοκράτορας αυτός καμάρωνε για έναν άντρα, με τ' όνομα Λυαίος, που ήταν γιγαντόσωμος και πολύ δυνατός και τους ξεπερνούσε όλους. Ο Μαξιμιανός θέλοντας να τιμήσει το Λυαίο, παρακινούσε τους Θεσσαλονικείς να μπουν στο στάδιο και να παλέψουν μαζί του.

🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼

η συνέχεια εδώ: religious

youtube

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος

Σκέφτηκα πολύ μέχρι να πάρω την απόφαση και να γράψω για αυτό τον μεγάλο Άγιο. Αυτόν τον μέγιστο προφήτη, όπως Είπε και ο Ίδιος ο Σωτήρας μας για τον Άγιο Ιωάννη με τούτα τα λόγια:

Ο Άγιος Ιωάννης θα είναι ο Αρχάγγελος Ταξιάρχης
στη θέση του έκπτωτου εωσφόρου.

«Τι εξήλθατε εις την έρημον θεάσασθαι; κάλαμον υπό ανέμου σαλευόμενον; αλλά τι εξήλθατε ιδείν; άνθρωπον εν μαλακοίς ημφιεσμένον; ιδού οι τα μαλακά φορούντες εν τοίς οίκοις των βασιλέων εισίν. αλλὰ τι εξήλθατε ιδείν; προφήτην; ναι, λέγω υμίν, και περισσότερον προφήτου. ούτος έστιν περὶ ου γέγραπται, Ιδοὺ εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου. αμὴν λέγω υμίν, ούκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου τού βαπτιστού.»

Δηλαδή:

Τι βγήκατε να δείτε στην έρημο; Kαλάμι που σαλεύει στον άνεμο; Αλλά τι βγήκατε τότε να δείτε; άνθρωπο ντυμένο με ρούχα πολυτελή; Εκείνοι που φορούν πολυτελή ρούχα, στα παλάτια των βασιλιάδων βρίσκονται. Αλλά τότε; τι βγήκατε να δείτε; Προφήτη; Σας λέω, Ναι! Είναι μάλιστα περισσότερο κι από προφήτης. Γιατί αυτός είναι εκείνος για τον οποίο γράφτηκε: Δες! Εγώ στέλνω τον αγγελιοφόρο μου πριν από εσένα. Και αυτός θα προετοιμάσει τον δρόμο που θα διαβείς. Σας βεβαιώνω ότι καμιά γυναίκα δεν κυοφόρησε ποιο σπουδαίο από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.

Δικαίως λοιπόν μπαίνει δίπλα στον Σωτήρα μας σε όλες τις Εκκλησιές. Φοβήθηκα που πήρα την απόφαση να γράψω, γιατί με τέτοια πρόσωπα της Εκκλησίας μας πρέπει να είσαι ακριβής! Δεν αρκεί να τον παινέψεις τον Άγιο.
 

Ο Άγιος Ιωάννης και Τίμιος πρόδρομος δεν χαμπάριαζε από αλεπουδοευγένειες και κολακείες ούτε όταν ζούσε. Ήταν σκληροτράχηλος, μεγαλωμένος στην έρημο και ολοένα έλεγε «Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών» δηλαδή: Μετανιώστε για τις αμαρτίες σας πλησιάζει η βασιλεία των ουρανών. Φώναζε δε, όσο δυνατά μπορούσε για να τον ακούσουν όλοι οι άνθρωποι.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν Γιός του προφήτη Ζαχαρία και της Ελισάβετ. Γεννήθηκε στις 24 του Ιούνη έξι μήνες δηλαδή, πριν γεννηθεί ο Σωτήρας μας.  Η Ελισάβετ είχε συγγένεια με τη Θεοτόκο. Όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφτηκε την Παναγία που ζούσε στη Ναζαρέτ και της είπε ότι θα γεννήσει τον Σωτήρα μας, της αποκάλυψε για την Ελισάβετ που ζούσε στην Ιουδαία της Παλαιστίνης ότι είναι 6 μηνών έγκυος και θα γεννήσει τον Τίμιο Πρόδρομο. Όταν η Θεοτόκος μετά από ένα μήνα επισκέφτηκε την Ελισάβετ, ο Άγιος Ιωάννης που ήταν στην κοιλιά της μάνας του, κλωτσούσε συνέχεια για να δώσει και αυτός τον χαιρετισμό του στον Αναμάρτητο Χριστό μας που κυοφορούσε τότε η Παναγιά μας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο Ζαχαρίας, πατέρας του Τιμίου Προδρόμου και ενδόξου Βαπτιστή Ιωάννου είχε καημό μεγάλο γιατί δεν είχε παιδί. Προσπαθούσε συνέχεια με την γυναίκα του χωρίς αποτέλεσμα. Προσευχόταν στον Θεό με πόνο παραθέτοντας τις ελπίδες του σε Αυτόν, πέρασαν όμως τα χρόνια. Άσπρισαν τα μαλλιά του. Το ίδιο και της γυναίκας του. Είδε και αποείδε το άφησε τελείως μετά. Γέροντας είχε γίνει. Ο Θεός όμως ποτέ δεν ξεχνάει τις δίκαιες και γεμάτες πόνο προσευχές. Ποτές δεν αποστρέφει το βλέμμα Του, από ανθρώπους που στηρίζονται εντελώς στο όνομα Του. «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».

Μια μέρα και ενώ βρισκόταν στον Ναό του Σολομώντα ο Ζαχαρίας. Του έπεσε ο κλήρος να θυμιάσει το θυσιαστήριο. Μπήκε λοιπόν μέσα στο Θυσιαστήριο και καθώς ευωδίαζε ο λιβανωτός βλέπει μέσα στο θυσιαστήριο στη δεξιά μεριά μια απαστράπτουσα ουράνια ύπαρξη. Ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Φοβήθηκε-ταράχτηκε και τότε μίλησε ο Αρχάγγελος και του είπε: μη φοβάσαι Ζαχαρία, ο Θεός με έστειλε για να σου πω ότι οι προσευχές σου εισακούστηκαν. Θα γεννήσεις προφήτη που όμοιος του δεν υπήρξε ποτέ. Θα έχει το χάρισμα του προφήτη Ηλία και θα προετοιμάσει την οδό του Κυρίου. Το όνομα αυτού Ιωάννης. Θα επαναφέρει στο σωστό δρόμο πολλούς ανθρώπους του Ισραήλ. Ο Ζαχαρίας όμως βλέποντας ότι είχε πλέον γεράσει αυτός και η γυναίκα του, είπε: Μα πως θα γίνει αυτό εγώ γέρασα, το ίδιο και η γυναίκα μου. 

Ο Αρχάγγελος του είπε: ο Θεός που στέκομαι δίπλα του, αυτό μου μήνυσε να σου αναγγείλω και αφού δεν πίστεψες αμέσως στον Λόγο Του, θα μείνεις κωφάλαλος μέχρι να γεννηθεί το παιδί. Αυτά είπε και έφυγε. Πράγματι από εκείνη τη στιγμή ούτε άκουγε ούτε μιλούσε. Καθυστέρησε δε, να βγει και από το θυσιαστήριο και ο κόσμος που περίμενε ανησύχησε. Τον αγαπούσαν τον Ζαχαρία οι άνθρωποι γιατί ήταν δίκαιος και γλυκομίλητος. Παρόλα αυτά βρήκε κουράγιο, θύμιασε το θυσιαστήριο και πήγε στο σπίτι του με τη γυναίκα του και τους συγγενείς του, οι οποίοι απόρησαν που ξαφνικά ούτε να μιλήσει ούτε να ακούσει μπορούσε. Αυτό κράτησε μέχρι που γεννήθηκε ο Ιωάννης, όπως του είχε πει ο Αρχάγγελος.

Όταν Γεννήθηκε ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και μόλις συμπλήρωσε 16 χρόνους έφυγε για την έρημο της Ιουδαίας. Πήγε να μονάσει εκεί. Λένε ότι έτρωγε μέλι που άφηναν τα άγρια μελίσσια μέσα στις σχισμές των πετρών και ακρίδες. Οι ακρίδες μπορεί να είναι τα ζωύφια  που όλοι γνωρίζουμε σήμερα, αλλά το ποιο λογικό είναι να εννοεί τις άκρες που υπάρχουν στις κορυφές κάποιων χόρτων που βρισκόταν εκεί στην έρημο. Η ενδυμασία του ήταν λιτή. Φορούσε μάλλινο ένδυμα από τρίχα καμήλας και ...

Η Παναγία Σουμελά για γονείς και παιδιά

Στο πανέμορφο βουνό της Μακεδονίας Βέρμιο, στη καταπράσινη πλαγιά της Καστανιάς στη Βέροια, ανακαλύπτεις με συγκίνηση, ύστερα από σύντομη τραχιά ανάβαση, το ιερό προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά. Είναι το προσκύνημα που έστησε και ύψωσε εδώ η πονεμένη ψυχή των Ελλήνων του Πόντου, για να τους θυμίζει το πάνσεπτο προσκύνημά τους στην πάτρια γη, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου. Πώς μπορούσαν να ζουν πρόσφυγες – ακόμα και στη Μάνα Ελλάδα – χωρίς την παρηγοριά τους, χωρίς την χαρά τους, τη δόξα τους και στο στήριγμά τους, την Παναγιά «τους»;

Νωρίς – νωρίς χτίσθηκε το Μοναστήρι, εκείνο το πρώτο, στη γη του Πόντου (4ος αι. μ.Χ. [άλλη εκδοχή το τοποθετεί στον 9ο αι.]). Χτίσθηκε σε απότομο βουνό – το Μελά – στο Σπήλαιο μιας κατάφυτης απόκρημνης βουνοκορφής, κοντά στον ποταμό Πυξίτη. Εκεί ζήτησε η Παναγία από τους Αθηναίους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο να βρουν την εικόνα της – έργο του Ευαγγελιστή Λουκά – φερμένη στα απρόσιτα εκείνα βουνά, με άγνωστο γι’ αυτούς θαυμαστό τρόπο, από τη Βοιωτία κι εκεί να υψώσουν Ναό. Κι αυτοί βάδισαν μέρες και μέρες με δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, σε άγνωστους γι’ αυτούς μακρινούς τόπους, έχοντας για οδηγό τη θέληση της Μητέρας του Θεού. Ώσπου έφτασαν εκεί που Εκείνη θέλησε. Στου Μελά. Με ρίγη συγκινήσεως είδαν στο βάθος μιας σπηλιάς την αστραπόμορφη παρουσία της γνωστής τους Παναγίας της Αθηνιώτισσας. Τελείωσε πια η αναζήτηση. Εκεί ήθελε η Παναγία να μείνει. Τούτους τους τόπους να προστατεύσει και να μεγαλύνει. Η θαυμαστή ανάβλυση του αγιάσματος στον τόπο που ήταν η ιερή Εικόνα της, με τις ιαματικές μέχρι τώρα ιδιότητές του, ήταν βέβαιο σημάδι της παρουσίας της.

Κι άρχισε το μεγάλο έργο. Μικρή εκκλησία στην αρχή, να τοποθετηθεί η εικόνα, να προσκυνείται. Κι ύστερα πήρε να υψώνεται το Σπίτι της Παναγίας. Ήταν τότε τα χρόνια της ακμής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κι έργα σαν και αυτό είχαν πολλούς χορηγούς κι επισήμους. Έτσι το Μοναστήρι μεγάλωσε κι η πνευματική ακτινοβολία του απλώθηκε. Και σιγά – σιγά έγινε το κέντρο του Χριστιανικού Πόντου. Όχι μόνο της Τραπεζούντας, αλλά και όλων των γύρω ελληνικών πόλεων. Πόλος έλξης η γλυκιά Παναγιά, που ένωνε με την κοινή πίστη όλους τους Έλληνες του Πόντου. Λαξεμένο το καθολικό της Μονής όλο μέσα στο βράχο (με το ιερό μόνο έξω) και υψωμένο πάνω στο βράχο το τετραώροφο επιβλητικό, μεγαλόπρεπο Μοναστήρι. Το Μοναστήρι της Παναγίας στο όρος Μελά, της Παναγίας Σουμελά [εις του Μελά – Στου Μελά – Σου Μελά (ποντιακά)], έγινε σύντομα σύμβολο του Χριστιανισμού και Ελληνισμού του Πόντου.
.
Γνώρισε δόξες, γνώρισε μεγαλόπρεπες βυζαντινές τελετές, ανακούφισε και ενίσχυσε ψυχές, σπουδαίο κέντρο παιδείας έγινε, ώσπου ήρθε η θύελλα. Μια θύελλα πρωτόγνωρη. Είχε κι άλλοτε αντιμετωπίσει καταστροφές. Μα αυτή… Είναι βλέπεις κάποιοι κατακτητές που δεν σέβονται ούτε ιερό ούτε άγιο κανένα. Βρισκόμαστε στην περίοδο 1908-1922. Με τις πιο αποτρόπαιες μορφές βίας ξερίζωσαν οι Τούρκοι τον Ελληνισμό του Πόντου. Διωγμοί, σφαγές, φρίκη… Τον Αύγουστο του 1923 διώχθηκαν κι οι μοναχοί του Μοναστηριού. Ύστερα αυτό παραδόθηκε στην ανελέητη καταστροφή…
.
Κι ήρθαν πρόσφυγες οι Έλληνες του Πόντου, κατατρεγμένοι και εξαθλιωμένοι, στην Ελλάδα την πληγωμένη. Μα η καρδιά τους ήταν εκεί. Είχαν αφήσει πίσω την Παναγία τους. Πώς θα ζούσαν χωρίς Αυτήν;
.
Αλλά κι Εκείνη τους συμπαραστεκόταν, ζούσε τον πόνο τους, ένοιωθε τη λαχτάρα τους. Γιατί, πώς έγινε και δέχθηκαν οι τουρκικές αρχές το 1931 με ειδική άδεια να επανέλθει στο κατακαμένο Μοναστήρι ο πρόσφυγας ιερομόναχος της Μονής Σουμελά Αμβρόσιος… Έφθασε. Και με δακρυσμένα μάτια και την καρδιά να χτυπά γοργά κατευθύνθηκε στο μέρος που μόνο εκείνος γνώριζε. Στην κρύπτη, κάτω από το έδαφος, στο μικρό εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας, ένα χιλιόμετρο πιο πέρα από το Μοναστήρι. Είχαν φυλάξει με πόνο ψυχής εκεί, μόλις άρχισαν οι διωγμοί και οι σφαγές των Ελλήνων του Πόντου, τα άγια κειμήλια της Μονής, ανάμεσά τους και την σεπτή εικόνα της Παναγίας. Με ανείπωτη συγκίνηση για το θησαυρό που κρατούσε γύρισε στην Ελλάδα. Η ιερή εικόνα ασφαλίστηκε τότε στο Βυζαντινό Μουσείο. Και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1951.
.
Οι Έλληνες του Πόντου, οι πρόσφυγες, ανακουφίστηκαν. Μα δεν ησύχασαν. Έπρεπε να φτιάξουν το νέο Σπίτι της Παναγίας, αντάξιο στη μεγαλοσύνη της, την αγάπη και την προστασία της. Έτρεξαν, έψαξαν, αναζήτησαν τόπο που να τους θυμίζει, έστω λίγο, τους ευλογημένους τόπους του Πόντου, τους απόκρημνους, τους επιβλητικούς, αυτούς που είχε διαλέξει για να δοξάσει η ίδια η Παναγία. Τέλος το κατόρθωσαν. Σε μια πλαγιά του Βερμίου, εκεί ταίριαζε να στήσουν το νέο προσκύνημα. Εμπνευστής και πρωτεργάτης σε όλη αυτή την ιερή προσπάθεια ο εκ Πόντου γιατρός Φίλων Κτενίδης. Έχοντας ο ίδιος προσωπική εμπειρία της προστασίας της Παναγίας Σουμελά και διαπνεόμενος από της φυλής τα άγια ιδανικά, με ακατάβλητη τη δύναμη της ψυχής ξεκίνησε το μεγάλο έργο. Κοντά του γρήγορα βρέθηκαν και άλλοι που τους ένωνε οι κοινός πόνος και πόθος.

Στις 12 Αυγούστου 1951 με λαμπρές γιορτές – «τιμές Βασιλίσσης» – μεταφέρθηκε η εικόνα της Παναγίας για την τελετή της θεμελιώσεως του Ναού του μελλοντικού προσκυνήματος της Παναγίας Σουμελά, στην Καστανιά Βέροιας. Το έστησε και τούτο το προσκύνημα η πατροπαράδοτη βαθιά ευλάβεια του Ελληνισμού του Πόντου. Πλήθη κόσμου συγκεντρώνονται από τότε στην ιερή μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, 15 Αυγούστου. Έλληνες από όλα τα μέρη, κυρίως όμως Έλληνες του Πόντου εντός και εκτός Ελλάδας. Συγκεντρώνονται να θυμηθούν τα παλιά. Να γνωρίσουν οι νεότερες γενιές την ιστορία τους. Να αισθανθούν τη βαθύτερη σχέση των Πατέρων τους με την Πίστη, με την Εκκλησία, που με τους άξιους εκπροσώπους της συμπαραστεκόταν σ’ όλους τους πόνους και τις δοκιμασίες τους.

Πήγαινε και συ να προσκυνήσεις στην Παναγία Σουμελά. Έναν άλλο αέρα θα αναπνεύσεις. Κάτι ιδιαίτερο θα αισθανθείς. Ο πόνος του Πόντου που θα σε εγγίσει είναι πόνος για όλο τον Ελληνισμό. Και η Παναγία Σουμελά είναι για όλο τον Ελληνισμό Μάνα και Προστάτης.

από το περιοδικό «Προς την Νίκην» τεύχ. 711,  εδώ

(για να μαθαίνουμε στα παιδιά μας την ιστορία της φυλής μας και να τους μεταδίδουμε την αγάπη για τις αλησμόνητες πατρίδες…)

antexoume

Η Ανάληψη του Κυρίου … για τα παιδιά

1. Η Ανάληψη του Χριστού εορτάζεται την 40η ημέρα μετά το Πάσχα. Αυτή πέφτει πάντα την  Πέμπτη της 6ης εβδομάδας μετά την Ανάσταση του Χριστού.
2. Όταν ο Ιησούς ανελήφθη, είπε στους μαθητές του ότι θα τους στείλει το Άγιο Πνεύμα να τους καθοδηγεί και ότι εμείς οι άνθρωποι δεν θα είμαστε ποτέ μόνοι μας.
3. Ο Χριστός εμφανίζεται στους μαθητές Του και τους φέρνει στο Όρος των Ελαιών. Είναι φοβισμένοι και συγχυσμένοι στην αρχή. Αυτή είναι η τελευταία ημέρα Του στη γη με τους μαθητές Του.
4. Ο Χριστός λέει στους μαθητές Του “πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες  αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος”. Κατά Ματθαίον 28:19
5. Ο Χριστός ευλογεί τους μαθητές Του και στη συνέχεια ανεβαίνει στον ουρανό, όπου “κάθεται στα δεξιά του Πατρός”.
6. Την ημέρα αυτή, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί χαιρετούν ο ένας τον άλλον λέγοντας: “Χριστός Ανελήφθη! Αληθώς Ανελήφθη!”

Μετά την Κυριακή του Τυφλού, ημέρα Πέμπτη, συμπληρώνονται 40 μέρες από την ημέρα του Πάσχα. Από την ημέρα αυτή σταματούμε να ψάλλουμε το Χριστός Ανέστη και να λέμε την προσευχή Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, και αρχίζουμε να λέμε πάλι στην προσευχή μας τοΠάτερ ημών. Αυτήν την ημέρα γιορτάζουμε την Ανάληψη του Κυρίου μας στους ουρανούς.

Για σαράντα ημέρες μετά την Ανάστασή του ο Ιησούς παρουσιαζόταν στους μαθητές του και μιλούσε μαζί τους για τη Βασιλεία του Θεού. Συναναστρεφόταν κι έτρωγε μαζί τους, για να βεβαιωθούν ότι δεν ήταν πνεύμα, αλλά είχε σάρκα. Είχε αναστηθεί ως άνθρωπος. Τους παράγγειλε μάλιστα να μην απομακρυνθούν από την Ιερουσαλήμ, αλλά να περιμένουν εκεί, συγκεντρωμένοι όλοι για να δεχτούν το Άγιο Πνεύμα, τον Παράκλητο, που θα τους έστελνε όταν αυτός θα άφηνε αυτόν τον κόσμο. Τους έλεγε τα εξής: «Ο Ιωάννης βάφτιζε τους ανθρώπους με νερό. Εσείς όμως θα βαφτιστείτε με Άγιο Πνεύμα μετά από λίγες ημέρες. Θα πάρετε δύναμη από το Άγιο Πνεύμα και θα γίνετε κήρυκες και μάρτυρες της ζωής και της διδασκαλίας μου στην Ιερουσαλήμ και σ’ όλη την Ιουδαία και στη Σαμάρεια και σ’ όλα τα πέρατα της γης».

Άλλη φορά πάλι τους είπε: «Ο Θεός μού έδωσε όλη την εξουσία στον ουρανό και τη γη. Πηγαίνετε λοιπόν και κάντε μαθητές μου όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και διδάξτε τους να τηρούν όλες τις εντολές που σας έδωσα. Εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα ως τη συντέλεια αυτού του κόσμου».

Κι αφού τους είπε αυτά τα λόγια, τους οδήγησε έξω από την Ιερουσαλήμ, στη Βηθανία, σήκωσε τα χέρια του και τους ευλόγησε. Καθώς τους ευλογούσε, άρχισε να απομακρύνεται από αυτούς και να σηκώνεται προς τον ουρανό. Οι μαθητές τον προσκύνησαν και επέστρεψαν χαρούμενοι στην Ιερουσαλήμ κι έμεναν συνεχώς στον ναό υμνολογώντας και δοξολογώντας τον Θεό.

 

ΠΗΓΗ

Εικόνα

Η εικόνα της Αναλήψεως του Χριστού έχει φωτεινό χρώμα. Ο Χριστός εικονίζεται μέσα σε “δόξα” (ένα «αμύγδαλο» ή ένα στρογγυλό σχήμα). Φαίνεται να ευλογεί με το δεξί Του χέρι και συνήθως κρατάει ένα ειλητάριο στο αριστερό Του χέρι, σύμβολο του διδασκάλου. Η μητέρα  του η Παναγία είναι κάτω από Αυτόν και προσεύχεται. Είναι περιτριγυρισμένη από τους  μαθητές Του. Δύο άγγελοι λένε στους μαθητές ότι ο Χριστός θα έρθει και πάλι στο τέλος του  κόσμου. Ο Απόστολος Παύλος φαίνεται, παρόλο που δεν ήταν εκεί εκείνη την ημέρα. Όλοι μαζί αντιπροσωπεύουν την εκκλησία με το Χριστό στην κεφαλή με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

 *****************

Για να κατανοήσουν τα παιδιά τη σημασία της  Αναλήψεως του Χριστού

Η Γιορτή της Αναλήψεως μνημονεύει την Ανάληψη του Χριστού στον Ουρανό, όπου κάθεται στα δεξιά του Πατρός. Ο Χριστός μας δείχνει ότι η ζωή μας στη γη είναι μια προετοιμασία για τη ζωή που θα έχουμε στον Ουρανό. Βλέπουμε ότι το σχέδιο του Θεού για εμάς είναι να είμαστε μαζί Του, όταν αφήνουμε τη γη. Είμαστε ευτυχισμένοι και γεμάτοι χαρά αυτή την  ημέρα γιορτής, διότι θυμόμαστε ακόμα την Ανάσταση του Χριστού. Η Ανάληψη του Χριστού  είναι η ημέρα που κατανοούμε τον πραγματικό λόγο για τον οποίο ο Χριστός πέρασε από τη σταύρωση και την ανάσταση – έτσι ώστε να μπορούμε να έχουμε αιώνια ζωή στον Ουρανό. ΠΗΓΗ

Η Ανάληψη του Ιησού (η ευαγγελική περικοπή)

Ταῦτα δὲ αὐτῶν λαλούντων αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς ἔστη ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. Ἐξήγαγε δὲ αὐτοὺς ἔξω ἕως εἰς Βηθανίαν, καὶ ἐπάρας τὰς χεῖρας αὐτοῦ εὐλόγησεν αὐτούς. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτοὺς διέστη ἀπ᾿ αὐτῶν καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν. Καὶ αὐτοὶ προσκυνήσαντες αὐτὸν ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλὴμ μετὰ χαρᾶς μεγάλης, καὶ ἦσαν διὰ παντὸς ἐν τῷ ἱερῷ αἰνοῦντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Θεόν. (Λουκάς 24:36-53)

Ζωγραφιά για εκτύπωση και χρωμάτισμα- από: http://katixitis-zografies.blogspot.gr

Μιλάμε στα παιδιά για τη Μεγάλη Εβδομάδα

Είναι δύσκολο για τα παιδιά να κατανοήσουν όλα όσα διαδραματίζονται τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Ως γονείς μπορούμε με απλά λόγια να εξηγήσουμε γιατί ονομάζεται Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών και γιατί είναι τόσο σημαντική για τη χριστιανική θρησκεία.

Κυριακή των Βαΐων

Την ημέρα αυτή θυμόμαστε την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, τη θερμή υποδχή του Ιησού από τον όχλο. 

Η δόξα και αποθέωση του Ιησού από τον όχλο ήταν φευγαλέα και πρόσκαιρη, γιατί την ακολούθησε η καταδίκη και ο θάνατος, πάλι από τον ίδιο όχλο, μόλις λίγες μέρες μετά. 

Γι’ αυτό και ο Κύριος δεν δίνει σημασία στα «Ωσαννά», αλλά συνεχίζει την πορεία του καθήμενος πάνω στο γαϊδουράκι.

Μεγάλη Δευτέρα

Θυμόμαστε την ιστορία του Παγκάλου Ιωσήφ, ο οποίος πουλήθηκε ως δούλος από τα αδέρφια του στην Αίγυπτο, αντιμετώπισε τον πειρασμό της γυναίκας του Πετεφρή διατηρώντας την αγνότητά του και δοξάσθηκε από το Θεό, γενόμενος άρχοντας της Αιγύπτου. Διδασκόμαστε πως για να είμαστε αρεστοί στο Θεό, χρειάζεται αγνότητα κι αυτό σε μία εποχή που η ρυπαρότητα και η ασχήμια της ψυχής θεωρείται κανόνας ζωής.

Παράλληλα, θυμόμαστε την συκιά, που αν και ήταν γεμάτη φύλλωμα και ομορφιά, δεν είχε καθόλου καρπούς όταν ο Χριστός πείνασε, με αποτέλεσμα με τον λόγο του Κυρίου να ξεραθεί. 

Η Εκκλησία μάς επισημαίνει ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε στην εξωτερική ομορφιά, αλλά να βλέπουμε την εσωτερική, να έχουμε καρπούς αγάπης, αγνότητας, αγώνα, καθώς αυτά ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο.

Μεγάλη Τρίτη

Θυμόμαστε την παραβολή των ταλάντων και των δέκα παρθένων. 

Τάλαντα είναι τα χαρίσματα που μας δίνει ο Θεός. Η Εκκλησία μάς λέει ότι τα χαρίσματά μας δεν πρέπει να τα κρατάμε για τον εαυτό μας, αλλά να τα καλλιεργούμε και να τα προσφέρουμε στο Θεό και στους συνανθρώπους μας. 

Ο τρόπος ζωής της Εκκλησίας είναι όχι «εγώ», αλλά «εμείς».

Μεγάλη Τετάρτη

Θυμόμαστε την αμαρτωλή γυναίκα που άλειψε με μύρο και δάκρυα μετάνοιας τα πόδια του Χριστού και έλαβε την άφεση για τις αμαρτίες της. 

Παράλληλα, γίνεται λόγος για τα άλλα δάκρυα, της υποκρισίας, του Ιούδα, που ήθελε το μύρο να πουληθεί για να δοθεί δήθεν στους φτωχούς, στην ουσία όμως για να καταχραστεί τα χρήματα. 

Η Εκκλησία μάς προτρέπει να μετανοούμε ειλικρινά και να εμπιστευόμαστε τη ζωή και τα λάθη μας στον Κύριο και όχι να υποκρινόμαστε ότι είμαστε καλοί και άγιοι.

Μεγάλη Πέμπτη

Θυμόμαστε τέσσερα γεγονότα:

1. Το «Νιπτήρα», όπου ο Κύριος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του.

2. Το Μυστικό Δείπνο, όπου ο Κύριος μας παρέδωσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, το Σώμα Του και το Αίμα Του.

3. Την Προσευχή του Χριστού στον κήπο της Γεθσημανή, όπου φάνηκε η τέλεια υπακοή Του στο θέλημα του Θεού.

4. Την προδοσία του Ιούδα, ο οποίος παρέδωσε τον εαυτό του στον διάβολο και στο πάθος της φιλαργυρίας.

Η Εκκλησία μας επισημαίνει ότι η γνήσια στάση ζωής βρίσκεται στην ταπείνωση και την αγάπη και όχι στην εξουσία, ενώ αν θέλουμε να ζήσουμε αιώνια, χρειάζεται να συμμετέχουμε στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας όχι όπως ο Ιούδας, αλλά με μετάνοια, εξομολόγηση, αγάπη.

Μεγάλη Παρασκευή

Θυμόμαστε τα Πάθη του Κυρίου μας: 

τη σύλληψη, τη δίκη, την καταδίκη, τα βασανιστήρια, τον εξευτελισμό, το μοίρασμα των υπαρχόντων Του, την εγκατάλειψή Του από όλους, τη σταύρωση, τις βλασφημίες, τις προκλήσεις, το θάνατο και την ταφή Του. 

Η Εκκλησία μας επισημαίνει ότι ο Σταυρός του Κυρίου αποτελεί το αποκορύφωμα της δόξας Του, γιατί επάνω σ’ αυτόν νίκησε τον θάνατο της ανυπακοής, συγχώρεσε τους ανθρώπους που τον θανάτωσαν, υπέμεινε τα πάντα και πέθανε από αγάπη προς εμάς. 

Ο Χριστός μάς καλεί να διαλέξουμε. 

Από τη μιά οι σταυρωτές, που συνεχίζουν να αμαρτάνουν, και από την άλλη ο ληστής, που μετανιώνει για τα λάθη του και κερδίζει την αιώνια ζωή!

Μεγάλο Σάββατο

Θυμόμαστε την Ταφή του Χριστού και την κάθοδό Του στον Άδη. 

Την ιστορία του Ιωνά, ο οποίος έμεινε στην κοιλιά του κήτους τρεις ημέρες και τους τρεις Παίδες, που μπήκαν στο καμίνι και δεν έπαθαν τίποτα. 

Έτσι και ο Χριστός, έμεινε τρεις ημέρες στον Άδη, χωρίς να πάθει τίποτα και ανασταίνεται, παίρνοντας μαζί Του στην αναστάσιμη αιωνιότητα κάθε άνθρωπο που πιστεύει σ’ Αυτόν και όλους εμάς. 

Όποιος ζει μέσα στην Εκκλησία, χαίρεται το Φως και τη Χαρά της Ανάστασης.

Από το Γραφείο Νεότητας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών (www.neotita.gr)

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ της Θεοτόκου

(παρουσίαση για παιδιά)

• ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ: Χαρμόσυνο μήνυμα. Η προσδοκία όλων των εθνών για τον ερχομό του Χριστού στη γη.
• ΧΡΙΣΤΟΣ: Είναι αυτός που έχει δεχθεί το χρίσμα, την ευλογία και την δύναμη να κάνει κάποιο ιερό έργο.

Εννέα μήνες πριν από τη Γέννηση του Χριστού, στις 25 Μαρτίου, έχουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, δηλαδή την καλή είδηση (Ευαγγέλιο) που πήρε η Παναγία από τον Άγγελο ότι θα φέρει στον κόσμο τον Σωτήρα Χριστό. Η γιορτή αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες Δεσποτικές γιορτές, γι’  αυτό και η Εκκλησία ψάλλει: «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον καί τοῦἀπ’ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις…». Δηλαδή, σήμερα είναι η αρχή της σωτηρίας μας με το να φανερωθεί σε αγγέλους και ανθρώπους το μυστικό σχέδιο που υπήρχε ανέκαθεν στον νου του Θεού, για να σώσει τον άνθρωπο. Ποιο δηλαδή; Η ενανθρώπηση του Υιού Του, του δεύτερου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Ιησού Χριστού.

Και περίμενε αιώνες ολόκληρους ο Θεός να βρεθεί η κατάλληλη κόρη, που θα δεχθεί κιόλας να γίνει Μητέρα του Υιού Του. Η ταπείνωσή της και η καθαρότητα ήταν αυτά που τράβηξαν το βλέμμα του Θεού πάνω της και, όταν ήρθε η κατάλληλη ώρα, στάλθηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ να της φέρει το μήνυμα με τον χαιρετισμό: «Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ…». «Να χαρείς, εσύ που έχεις γεμίσει από τη Χάρη και τα χαρίσματα του Θεού και ο Θεός να είναι μαζί σου και είσαι η πιο ευλογημένη απ’ όλες τις γυναίκες, γιατί θα γεννήσεις τον Σωτήρα του κόσμου». Και από τη στιγμή που η Μαριάμ είπε το «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου…»  «Είμαι η δούλη του Κυρίου, ας γίνει όπως είπες», ήρθε μέσα της το Άγιο Πνεύμα και άρχισε η σύλληψη και η αύξηση του Θεανθρώπου Χριστού.

Διήγηση από το Ευαγγέλιο:
Ο Άγγελος Γαβριήλ στάλθηκε από τον Θεό στην Ναζαρέτ, στην Μαρία, μια αγνήκόρη, που ήταν μνηστευμένη με έναν άντρα από το γένος του Δαβίδ, ο οποίος ονομαζόταν Ιωσήφ. Ο άγγελος μπήκε στο σπίτι της και της είπε:
– Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος είναι μαζί σου.
Η Μαρία, μόλις είδε τον άγγελο ταράχτηκε πολύ από τα λόγια του και σκεφτότανμόνη της τι να σήμαιναν τα λόγια αυτά και ο χαιρετισμός του. Τότε ο άγγελος της είπε:
– Μην φοβάσαι Μαρία, γιατί ο Θεός σ’ έκρινε άξια για μια μεγάλη ευλογία. Θα γεννήσεις γιο και θα του δώσεις τ’ όνομα Ιησούς. Αυτός θα είναι μέγας για την αγιότητα Του και το έργο Του. Θα ονομαστεί Υιός του Θεού και θα του δοθεί ο θρόνος του προπάτορά του Δαβίδ. Θα βασιλέψει στους αιώνες και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος.
– Και πώς θα συμβούν αυτά, αφού δεν έχω άντρα; ρώτησε τον άγγελο η Μαρία.
– Πνεύμα Άγιο θα σε επισκεφτεί και θα σε περιβάλει και η δύναμη του Ύψιστου Θεού θα σε σκεπάσει και θα σε προστατέψει. Γι’ αυτό και το παιδί που θα γεννηθεί από σένα θα είναι άγιο και αναμάρτητο. Να και η Ελισάβετ, η συγγενής σου θα
γεννήσει και αυτή ένα γιο στα γεράματα της, επειδή τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Θεό.
– Είμαι η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει αυτό που θέλει και διατάζει ο Κύριος.
Λίγο μετά απ’ αυτό το γεγονός, δηλαδή τον Ευαγγελισμό, η Μαρία πήγε σε μια ορεινή πόλη της Ιουδαίας όπου έμεναν ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ. Μπήκε στο σπίτι τους και μόλις χαιρέτησε, η Ελισάβετ αισθάνθηκε το παιδί να σκιρτάει μέσα στα
σπλάχνα της. Τότε την φώτισε το Άγιο Πνεύμα και φώναξε με χαρά:
– Ευλογημένη να είσαι ανάμεσα στις γυναίκες και ευλογημένος καρπός της κοιλίας σου!
Έμεινε μαζί τους περίπου τρεις μήνες και γύρισε έπειτα στο σπίτι της.


Απολυτίκιο του Ευαγγελισμού:

ΡΩΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ…
Ερωτ: Ποιός επισκέφτηκε την Μαρία;
Απάν: Ο άγγελος Γαβριήλ που στάλθηκε από τον Θεό.
Ερωτ: Τι ήταν αυτό που ήθελε να της ανακοινώσει;
Απάν: Ότι ο Θεός την έκρινε άξια για μια μεγάλη ευλογία.Θα γεννούσε γιο, όπου Αυτός θα ονομαστεί Υιός του Θεού και
θα του δοθεί ο θρόνος του προπάτορά του Δαβίδ.
Ερωτ: Που πήγε μετά τον Ευαγγελισμό η Μαρία;
Απάν: Σε μια ορεινή πόλη της Ιουδαίας όπου έμεναν ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ. Έμεινε μαζί τους περίπου τρεις μήνες και γύρισε έπειτα στο σπίτι της.
.
Πολλά πράγματα σημαίνει το όνομα «Μαρία»: Φως, ελπίδα, μύρο αλλά και Κυρία. Θαύμα το όνομα της, θαύμα η γέννηση της, όπως και η ζωή της. Με θαύμα και ο Θεός άνοιξε τον δρόμο για τον ερχομό του Ιησού Χριστού στον
κόσμο.
Ο λαός για να της δείξει την ευλάβεια του, της έχει προσδώσει ονόματα, με τις ωραιότερες λέξεις και τα πιο όμορφα επίθετα. Παναγία,Παντάνασσα, Γλυκοφιλούσα, Αειπάρθενο, Βασίλισσα των Ουρανών,Κεχαριτωμένη, Ελεούσα, Δέσποινα, Θεοτόκος και πολλά άλλα. Χιλιάδες εκκλησίες είναι χτισμένες στο όνομα της. Εκατοντάδες εικόνες της είναι
θαυματουργές. Δεκάδες τα μοναστήρια και τα προσκυνήματα της που συγκεντρώνουν τους πιστούς.

Ερμηνεία της εικόνας του Ευαγγελισμού:
Η Εικόνα – Η εικόνα της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου έχει συνήθως πολύ φωτεινά χρώματα για να δείξει πόσο λαμπρό είναι αυτό το γεγονός. Στην κορυφή της εικόνας υπάρχει κάποιες φορές ένα ημικύκλιο με τρεις ακτίνες που βγαίνουν από αυτό και κατευθύνονται προς την Παρθένο Μαρία. Αυτές συμβολίζουν το Άγιο Πνεύμα που κατεβαίνει
επάνω της.
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ – Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ κρατά κάποιες φορές μια ράβδο στο αριστερό του χέρι για να δείξει ότι είναι αγγελιοφόρος. Στις εικόνες, το δεξί του χέρι είναι συνήθως τεντωμένο για να δείξει ότι μεταφέρει το μήνυμα του Θεού. Κάποιες φορές βλέπουμε το ένα από τα φτερά του πάνω και το άλλο κάτω, και αυτό σημαίνει ότι μόλις έφτασε για να δώσει στην Παρθένο Μαρία τα καλά νέα.
Η Παρθένος Μαρία – Στις εικόνες, η Παρθένος Μαρία κάποιες φορές εμφανίζεται να κρατάει ένα κύλινδρο στο αριστερό της χέρι, αλλά συνήθως κρατά ένα κομμάτι κόκκινο νήμα για να δείξει ότι έφτιαχνε ένα πέπλο για το Ναό. Το δεξί της χέρι είναι συνήθως πάνω για να δείξει ότι ζητά από τον άγγελο να της εξηγήσει τι της λέει. Το κεφάλι της έχει μια ελαφριά κλίση για να δείξει ότι αποδέχεται το θέλημα του Θεού. Ο μανδύας της έχει πάνω του τρία αστέρια.
.
Η ζωή της Μαρίας – Η Μαρία ήταν κόρη του Ιωακείμ και της Άννας. Μετά από πολλά χρόνια γάμου, οι γονείς της δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά. Προσευχήθηκαν και τότε ο άγγελος ήρθε για να τους ανακοινώσει ότι θα αποκτήσουν ένα μωρό και γεννήθηκε η Μαρία.
Προσευχόταν και μελετούσε τις εντολές του Θεού, καθώς ζούσε μια ευσεβή ζωή στο ναό της Ναζαρέτ. Ήταν περίπου δεκαπέντε χρονών όταν αρραβωνιάστηκε τον Ιωσήφ. Όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ πήγε σε εκείνη, της είπε ότι η εξαδέλφη της η Ελισάβετ ήταν έγκυος. Αυτό το παιδί θα ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.

Πηγές: pemptousia.gr  orthodoxabc.com  catichisis.gr
επιμέλεια ανάρτησης: momyof6-antexoume.wordpress.com
.

Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ – ένα αφιέρωμα για παιδιά

Κατά τήν περίοδο αὐτή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, κάθε Παρασκευή ἀπόγευμα τελεῖται μία ἀπό τίς ὡραιότερες ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας. Θυμάστε πῶς λέγεται;…
«Ἀκάθιστος Ὕμνος» ἤ ἀλλιῶς «Χαιρετισμοί» στήν Παναγία.
–Γιατί λέγονται «Χαιρετισμοί» (…)
Διότι ἐπαναλαμβάνεται ὁ χαιρετισμός στήν Παναγία «Χαῖρε». Ἀξίζει ὅμως νά γνωρίσουμε τήν καταπληκτική ἱστορία τῶν «Χαιρετισμῶν».

ΔΙΗΓΗΣΗ
Μεταφερόμαστε γιά λίγο στό Βυζάντιο. Τόν 7ο αἰώνα μ.Χ. (626 μ.Χ. περίπου) 100.000 Ἄβαροι, ἐχθρικός λαός, πολιόρκησε τήν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Αὐτοκράτορας τῆς Βασιλεύουσας Ἡράκλειος ἔλειπε σέ ἐκστρατεία κατά τῶν Περσῶν γιά νά ἀπελευθερώσει τούς Ἁγίους Τόπους καί νά ἐπαναφέρει τόν Τίμιο Σταυρό. Τότε βρῆκε εὐκαιρία ὁ Χαγάνος, ὁ βασιλιάς τῶν Ἀβάρων, καί ἔχοντας ὡς συμμάχους τούς Πέρσες, συγκέντρωσε τά πλήθη τοῦ στρατοῦ του ἔξω ἀπό τά τείχη τῆς Πόλης. Στόχος ὁ πλοῦτος τῆς Βασιλεύουσας.
Οἱ βάρβαροι ἄρχισαν τήν ἐπίθεση μέ ὀργή καί σκληρότητα. Οἱ Βυζαντινοί στρατιῶτες ἀντιστάθηκαν ἔχοντας ὡς συμπαραστάτη ὅλο τό λαό. Ἡ πρωτεύουσα τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας βρισκόταν ὑπό στενή πολιορκία. Οἱ ὧρες ἦταν δραματικές. Ὁ φρούραρχος τῆς Κωνσταντινούπολης Βῶνος ἐπιθεωροῦσε τό στρατό καί τίς ὀχυρώσεις, ἐνῶ ὁ Πατριάρχης Σέργιος, κρατώντας τήν θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας, γυρνοῦσε στά τείχη ἐμψυχώνοντας τούς ὑπερασπιστές τῆς Πόλης.
Μάχονται ὅλοι! Μεγάλοι καί μικροί! Ἐκσφενδονίζουν πέτρες, ξύλα, καυτό νερό καί λάδι!…
Προσεύχονται καί παρακαλοῦν τήν «Ὑπέρμαχο Στρατηγό» νά τούς σώσει ἀπό τούς Ἀβάρους. Μές στή φωτιά καί τό γενικό χαλασμό ὁ Χαγάνος βλέπει τήν μορφή μιᾶς σεμνῆς γυναίκας νά περιτρέχει τά τείχη καί ἡγεμονικά νά τά περιφρουρεῖ. Ἦταν ἡ Παναγία! Ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός!
Ξαφνικά ἕνας φοβερός ἀνεμοστρόβιλος – θεόσταλτος στ᾿ ἀλήθεια – ἀναστατώνει τό στόλο τῶν βαρβάρων. Τά πολιορκητικά μηχανήματα, καθώς καί τά μονόξυλα διαλύθηκαν.
Οἱ ἐχθροί τρέπονται σέ φυγή καί τά καράβια τους τσακίζονται μεταξύ τους. Οἱ Βυζαντινοί ἀκάθεκτοι πυρπολοῦν. Οἱ βάρβαροι ντροπιασμένοι καί ἡττημένοι λύνουν τήν πολιορκία. Ἡ Κωνσταντινούπολη πανηγυρίζει. Ὅλοι πιστεύουν ἀκράδαντα ὅτι ἡ ἀόρατη Σκέπη τῆς Παναγίας θαυματουργικά ἔδωσε τή νίκη στούς Χριστιανούς καί ἔτρεψε σέ φυγή τούς βαρβάρους. Ἦταν 7-8 Αὐγούστου τοῦ 626 μ.Χ.. Ἡ Βασιλεύουσα γιορτάζει τό θαῦμα τῆς Παναγίας.
Ἀμέσως μετά τή νίκη ὁ Πατριάρχης Σέργιος, οἱ ἄρχοντες καί ὅλος ὁ λαός ἔσπευσαν νά συγκεντρωθοῦν στήν ἐκκλησία τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν καί νά τήν εὐχαριστήσουν γιά τό θαῦμα. Τότε ἔψαλλαν –χωρίς νά καθίσουν καθόλου, ὅπως ἀναφέρει ἡ παράδοση– τόν Ὕμνο ὁ ὁποῖος ἀπό τότε ὀνομάστηκε «Ἀκάθιστος». Βέβαια ὁ Ὕμνος προϋπῆρχε καί ψαλλόταν πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀλλά κατά τήν νύκτα ἐκείνη καθιερώθηκε πλέον κατά τρόπο ἐπίσημο καί πανηγυρικό στήν Ἐκκλησία μας, ἐνῶ συμπληρώθηκε καί μέ τό τροπάριο «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ» τό ὁποῖο συνετέθη ἐκείνες τίς ὧρες μέ ἀφορμή τήν θαυμαστή νίκη τῶν Βυζαντινῶν1!

1 Βλ. Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος μετά ἑρμηνείας, Ἱ. Ἡσυχαστήριον Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, Τροιζήνα 199410, καθώς ἐπίσης καί τό λήμμα «Ἀκάθιστος Ὕμνος» στήν Θ.Η.Ε.


ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ 1. Τί εἶναι ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος καί ποιός εἶναι ὁ συνθέτης του; (…)
Εἶναι ἕνα Κοντάκιον (πῆρε τό ὄνομά του ἀπό τό «κοντό», δηλαδή μικρό κυλινδρικό ξύλο στό ὁποῖο τύλιγαν τόν πάπυρο) –εἶδος ἐκκλησιαστικοῦ ὕμνου πού ἀποτελεῖται ἀπό προοίμιο (εἰσαγωγή) καί 24 Οἴκους (ἀρχίζουν μέ τό «Ἄγγελος πρωτοστάτης…»)– πού εἶναι ἡ σειρά τῶν τροπαρίων ὅπου ἐξελίσσεται κάποια ὑπόθεση. Οἱ περισσότεροι ἐρευνητές τόν ἀποδίδουν στό Ρωμανό τόν Μελωδό, ὁ ὁποῖος ἔχει γράψει καί πολλούς ἄλλους ἐκκλησιαστικούς ὕμνους. 2. Ποιά ἡ μορφή καί ἡ σύνθεση τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου;
Ἀρχίζει μέ τό προοίμιο «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ» (Ἄλλοτε ψάλλεται ὡς προοίμιον «Τό προσταχθέν…»).
Ἀκολουθοῦν οἱ εἰκοσιτέσσερις «οἶκοι» (στροφές μέ ἀλφαβητική ἀκροστιχίδα ἀπό τό Α μέχρι τό Ω), χωρισμένοι σέ 4 «Στάσεις». Σέ κάθε «Στάση» ἀντιστοιχοῦν 6 «οἶκοι». Οἱ τρεῖς ἀναφέρονται στή Θεοτόκο, οἱ ἄλλοι τρεῖς ὑμνοῦν τόν Κύριο.
Κάθε οἶκος στή Θεοτόκο, ἀκολουθεῖται ἀπό 6 στίχους πού καθένας περιλαμβάνει δύο «Χαῖρε». Καί κλείνουν μέ τό «ἐφύμνιο» (ἐπωδό): «Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε».
Οἱ «οἶκοι» πού ὑμνοῦν τόν Κύριο, δέν ἀκολουθοῦνται ἀπό στίχους. Κλείνουν μέ τό ἐφύμνιο «Ἀλληλούια».
Σήμερα ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος ἔχει ἐνταχθεῖ στό Ἀπόδειπνο καί κατά τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ψάλλεται μαζί μέ τόν θαυμάσιο Κανόνα1 «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου…», πού ἔγραψε ὁ ἅγιος Ἰωσήφ ὁ ὑμνογράφος.
«Κάποτε κάποιος μοναχός πού εὐλαβεῖτο πολύ τήν Παναγία, καθώς διάβαζε τούς “χαιρετισμούς” καί ἔλεγε τά “Χαῖρε”, ἐμφανίστηκε ἡ Παναγία στό κελλί του καί τοῦ εἶπε: “Νά χαίρεις καί ἐσύ τέκνον”».

3. Ποιό εἶναι τό θέμα καί τό περιεχόμενο τοῦ «Ἀκαθίστου Ὕμνου»;
Ἡ ἀειπάρθενη Μητέρα τοῦ ἀνάρχου Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ! Οἱ ἱεροί ὑμνογράφοι χρησιμοποιοῦν ὅ,τι ὡραιότερο ἐγκώμιο γιά τήν Παναγία μας εἶπαν οἱ πρό αὐτῶν ἅγιοι Πατέρες (τήν ὀνομάζουν: «παλάτιον τοῦ μόνου Βασιλέως», «ἁγνείας θησαύρισμα», «ρόδον τό ἀμάραντον», «οὐρανῶν ὑψηλοτέρα», «ἔμψυχον Παράδεισον» κλπ) ἀλλά καί κάθε προτύπωση καί φράση τῆς Ἁγίας Γραφῆς σχετική μέ τήν Ἀειπάρθενο («ἐπουράνια κλῖμακα», «γέφυρα» πού μᾶς ἀνεβάζει στόν οὐρανό, «σκέπη τοῦ κόσμου», «σκηνή τοῦ Θεοῦ καί Λόγου», «ἄφλεκτος βάτος»).
Συγχρόνως στρέφουν τήν ψυχή μας πρός τά οὐράνια ὕψη, ὅπου βρίσκεται ἡ Κυρία τῶν Ἀγγέλων, ἡ Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, καί ζητοῦν ταπεινά τή βοήθειά της, παρακινώνταςὅλους μας νά κάνουμε τό ἴδιο.
1 Κανόνας=σύνολο τροπαρίων πού κατανέμονται σέ ἐννέα ὠδές. 3 Ἀναλυτικά τό περιεχόμενό του:
Στό ἀρχικό προοίμιο ὁ ἄγγελος φέρνει τό οὐράνιο μήνυμα.
Ἀκολουθοῦν οἱ οἶκοι. Στήν Α´ Στάση (οἶκοι Α-Ζ) ὁ ὑμνογράφος ἐξιστορεῖ καί ἀνυμνεῖ τά γεγονότα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί κλείνει μέ τόν οἶκο ὅπου ὁ δίκαιος Ἰωσήφ δοξάζει τόν Θεό γιά τό Μέγα Μυστήριο μέ τό «Ἀλληλούια».
Στή Β´ Στάση (Η-Μ) ἐξιστοροῦνται καί ὑμνοῦνται τά γεγονότα ἀπό τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἕως τήν Ὑπαπαντή καί κλείνει μέ τό «Ἀλληλούια» τοῦ δικαίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου πού εἶδε τόν Σωτήρα τοῦ κόσμου.
Στήν Γ´ Στάση (Ν-Σ) ἀναφέρεται ὁ ὑμνογράφος στήν ἀλλαγή πού ἔφερε στόν κόσμο ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριος μέ τή διδασκαλία Του (πνευματική ἀναδημιουργία) καί κλείνει μέ τό
«Ἀλληλούια» τῆς κάθε ψυχῆς πρός Αὐτόν πού ἔσωσε τόν κόσμο.
Στήν Δ´ Στάση (Τ-Ω) ἡ Θεοτόκος ὑμνεῖται ὡς προστάτης τῶν Πιστῶν. Γι᾿ αὐτό καί κλείνουμε αὐτούς τούς χαιρετισμούς μέ τό «Ἀλληλούια» ὅλων τῶν πιστῶν, πού ἀνακράζουν:
«Ὦ Πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τῶν πάντων Ἁγίων Ἁγιώτατον Λόγον…» (τρίς), δέξου τήν προσφορά μας καί λύτρωσέ μας ἀπό κάθε συμφορά καί ἀπό τή μέλλουσα κόλαση. ***
Ἀλλά καί ὁ Κανόνας εἶναι ὑπέροχος. Ἄς διαβάσουμε ἐνδεικτικά ἕνα τροπάριο: «Ἱκετεύομεν οἱ δοῦλοί σου, καὶ κλίνομεν γόνυ καρδίας ἡμῶν· κλῖνον τὸ οὖς σου Ἁγνή, καὶ σῶσον τοὺς θλίψεσι βυθιζομένους ἡμᾶς· καὶ συντήρησον πάσης ἐχθρῶν ἁλώσεως τὴν σὴν Πόλιν, Θεοτόκε».

4. Γιά ποιούς λόγους λοιπόν θά πρέπει νά καταφεύγουμε στήν Παναγία μας; (…). α) Διότι περνᾶμε δύσκολες μέρες. Ὁ τόπος μας, ὅπως γνωρίζουμε ὅλοι, βρίσκεται σέ κα- τάσταση πολύ κρίσιμη. Οἰκονομική καί πνευματική. Χρόνια τώρα καταστρέφεται σταδιακά,μεθοδικά καί ὕπουλα. Καταστρέφονται τά στηρίγματά του, τά θεμέλια τῆς παραδόσεώς του.
Οἱ ὑποτιθέμενοι φίλοι μας τῆς Εὐρώπης, ἀφοῦ ἐπί δεκαετίες διέφθειραν συστηματικά καίσχεδιασμένα τόν λαό μας, τώρα τόν ἀντιμετωπίζουν σχεδόν ἐχθρικά. Γι᾿ αὐτές λοιπόν τίς δυσκολίες μας πρέπει νά καταφύγουμε στήν Παναγία μας. Ἔχουμε πολύτιμη ἐμπειρία τῆς ἀγάπης Της. Ὅπως λοιπόν κατέφυγε τότε ἡ Κωνσταντινούπολη στήν προστασία Της, καί Ἐκείνη σήκωσε τρικυμία καί κατέστρεψε τόν στόλο τῶν ἐχθρῶν, ἔτσι καί τώρα νά καταφύγουμε στήν προστασία Της γιά νά σώσει τήν πατρίδα μας. β) Διότι ἡ Παναγία μας γνωρίζει ἀπό πόνο. Πράγματι Ἐκείνη δοκιμάστηκε σκληρά στή ζωή Της. Πάνω στό λόφο τοῦ Γολγοθᾶ τό σπαθί τοῦ πόνου ξέσχισε τή γλυκιά της καρδιά. Καί ἀπό τότε Ἐκείνη ἔγινε Μητέρα ὅλων τῶν πονεμένων, τῶν καταδιωγμένων, τῶν ἀδικημένων τῆς ζωῆς. Καί ἀπό ἐκείνη τήν ὥρα κάθε πιστός τήν ἔχει Μητέρα του στοργική καί μυριαγαπημένη.
Κι ἐμεῖς σέ κάθε κίνδυνο, σέ κάθε δυσκολία, σέ κάθε πειρασμό… ἄς τρέχουμε ἀμέσως σέ κείνη. Ἀμέσως νά τρέχουμε! Ὅπως κλαμένα τρέχουν κάθε μαννούλας τά μικρά παιδιά στήν ἀγκαλιά της. Ἄς ἔχουμε πρόχειρο τό ὄνομά της στά χείλη μας ὅπως ὁ ἁπλός λαός τή φωνάζει σέ κάθε του ἀνάγκη: «Παναγία μου!». Ἄς τήν ἐπικαλούμαστε καί γιά τά θέματα πού ἀπασχολοῦν τήν ἡλικία μας, τήν οἰκογένειά μας, τήν πατρίδα μας καί νά εἴμαστε σίγουροι γιά τή βοήθεια καί μεσιτεία της. Ἡ Παναγία μας, ἡ ἀληθινή καί γνήσια Μητέρα ὅλου τοῦ κόσμου, θά μᾶς βοηθήσει. Διότι εἶναι Μητέρα ὅλων, Μητέρα τοῦ πόνου, τοῦ σταυροῦ, τῶν πονεμένων καί φρικτά βασανισμένων της παιδιῶν, παρηγοριά τῶν θλιβομέ-
νων καί σωτηρία ὅλων τῶν ἀπελπισμένων ναυαγῶν τῆς πολυτάραχης ζωῆς μας.
  ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Στό διάστημα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τοποθέτησε κάποιους σταθμούς ἀνεφοδιασμοῦ γιά νά βοηθήσει τόν ἀγώνα μας· ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι καί ἡ ἀκολουθία τῶν «Χαιρετισμῶν», πού ψάλλεται κάθε Παρασκευή ἀπό τήν πρώτη μέχρι καί τήν πέμπτη
ἑβδομάδα. Ἔτσι μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νά συνδεθοῦμε πιό στενά μέ τήν Παναγία μας.
Κάθε Παρασκευή ἀπόγευμα λοιπόν ἄς μή χάνουμε αὐτήν τήν πνευματική εὐκαιρία.
Εἶναι εὐκαιρία νά μάθουμε κι ἐμεῖς νά ἀπευθυνόμαστε στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μέ τήν τόσο συγκινητική ἀκολουθία τῶν «Χαιρετισμῶν»∙ νά Τήν ὑμνοῦμε γιά τό ἀνυπέρβλητο μεγαλεῖο Της, νά Τήν εὐχαριστοῦμε γιά τό πλῆθος τῶν θαυμαστῶν δωρεῶν Της καί νά τήν ἱκετεύουμε νά μᾶς διατηρεῖ κάτω ἀπό τήν κραταιά σκέπη καί προστασία Της!

ΘΕΜΑ «ΧΑΡΟΥΜΕΝΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ» ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ 10 και 11-3-2012/ No 23
Ηλ. πηγή: Ι. Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτική: http://www.imml.gr/images/katixitika/themata_katixisis/kyriakh_14.4.13/gym-xairetismoi.pdf
Αντιγραφή κειμένου: ιστολόγιο “Αντέχουμε…”