 |
| Συ που κόσμους κυβερνάς, και ζωή παντού σκορπάς, άκου τούτη τη στιγμή, των παιδιών σου τη φωνή. |
Φώτιζε μας την ψυχή,
στο καλό, την αρετή.
Δίνε μας από ψηλά,
Θάρρος, δύναμη, χαρά.
Για να ζούμε εδώ στη γη,
με γαλήνη, με τιμή
Και να υμνούμ' αιώνια Σε,
Πάνσοφε, Δημιουργέ!
Άγγελε φύλακα, προστάτη,
με τα φτερά σου τ' απλωτά,
έλα στον ύπνο μου και στάσου
στο κρεββατάκι μου κοντά.
Θέλω να νοιώθω πάντα πλάι
τον ίσκιο σου να με φυλάει
κι έξω στο δρόμο όταν βρεθώ,
που 'μαι ένα αδύνατο παιδάκι,
κράτα με πάντα απ' το χεράκι,
Άγγελε συ να μη χαθώ
Κάποτε ο Χριστός ήταν καλεσμένος σε ένα τραπέζι και συζητούσε με όσους βρίσκονταν εκεί για το ποιους πρέπει να καλεί ένα...
