Ποίημα για την Ανάσταση

Η Ανάσταση. Και γέμισε χαρά,
λουλούδισε η ψυχή μου σαν το κρίνο.

Κι ανοίγω της λαχτάρας τα φτερά,
ψηλά μες στης αυγής τα φωτερά
γαλάζιο ένα αστροφώς κι εγώ να γίνω.
 
Ανάσταση. Τα σήμαντρα χτυπούν.
Κι όλα τα δένδρα ανθίζουν πέρα ως πέρα.
Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν᾿ αγαπούν
όσοι το μίσος έσπειραν κι ας πουν
"Χριστός Ανέστη ετούτη την ημέρα".

Στέλιος Σπεράντσας (Σμύρνη 1888 - Αθήνα 1962)
λογοτέχνης και καθηγητής της Οδοντιατρικής

Ανάσταση (Στέλιος Σπεράντσας) Η Ανάσταση. Και γέμισε χαρά, λουλούδισε η ψυχή μου σαν το κρίνο. Κι ανοίγω της λαχτάρας τα φτερά, ψηλά μες στης αυγής τα φωτερά γαλάζιο ένα αστροφώς κι εγώ να γίνω. Ανάσταση. Τα σήμαντρα χτυπούν. Κι όλα τα δένδρα ανθίζουν πέρα ως πέρα. Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν᾿ αγαπούν όσοι το μίσος έσπειραν κι ας πουν “Χριστός Ανέστη ετούτη την ημέρα”. Στέλιος Σπεράντσας (Σμύρνη 1888 – Αθήνα 1962) Στέλιος Σπεράντσας – Ποιήματα Η Λαμπρή Νάτην η λαμπρή με τα λουλούδια. κόψετε παιδιά την πασχαλιά κι όλα με χαρές και με τραγούδια τρέξετε ν᾿ αλλάξωμε φιλιά. Σήμαντρα γλυκά βαρούν ακόμα και μοσχοβολούν οι εκκλησιές, μόσχος τα φιλιά στο κάθε στόμα, τα φιλιά της άνοιξης δροσιές. Πάμε να στρωθούμε στο χορτάρι και τ᾿ αρνί μας ψήνεται σιγά. Και με της Ανάστασης τη χάρη φέρτε να τσουγκρίσουμε τ᾿ αυγά.

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/938, Ἀντίβαρο