Το παιδί και το αντίδωρο

Μια γλυκιά στιγμή!!! Το παιδί και το αντίδωρο.

Το πρωί σε μία οικογένεια, μας εξιστορεί ένας πατέρας:

Στο σπίτι μας υπάρχει μια όμορφη συνήθεια πριν οτιδήποτε θα κάνουμε την προσευχή μας με τα μικρά παιδιά της οικογένειας όλοι μαζί και έπειτα θα πάρουμε ένα κομματάκι αντίδωρο πριν το πρωινό μας.

Τώρα βέβαια με το άνοιγμα των σχολείων άλλαξε το πρόγραμμα της αφύπνισης και ο μικρότερος όλων μένει μόνος του αφού είναι 2,5 χρονών και δεν ξυπνά τόσο νωρίς.

Κανονικά σήμερα, ξύπνησαν όλοι, έκαναν την προσευχή τους, πήραν το αντίδωρο και το πρωινό τους και έπειτα έφυγαν για το σχολείο.

Όμως κατανάλωσαν το αντίδωρο και δεν έμεινε για τον μικρό, ο οποίος ξύπνησε πήγε στην εικόνα η οποία είναι τοποθετημένη στο πιο χαμηλό σημείο για να μπορεί να την ασπάζεται και έκανε τον δικό του Σταυρό, είπε τρεις φορές το Κύριε Ελέησον, προσπάθησε να πει το Πάτερ ημών και ασπάστηκε την εικόνα του Αγίου του.

Έκατσε λοιπόν στο τραπέζι και ζήτησε όπως κάθε μέρα το κομματάκι από το «μωμι» δηλαδή το αντίδωρο αλλά όμως δεν είχε απομείνει..... Σκεπτόμενος να μην του χαλάσω την καλή αυτή συνήθεια σκέφτηκα χωρίς να με δει να του κόψω ένα κομμάτι ψωμί σε σχήμα κύβου ώστε να του το δώσω.....

Το παίρνει δοκιμάζει και λέει...... «Ά νει ναι καό» στην νεοελληνική «δεν είναι καλό» ...... και συνεχίζει «τεο μωμι εκκησια» δηλαδή θέλω ψωμί από την εκκλησία... Στο άκουσμα ότι δεν έχει άλλο κατέβασε το προσωπάκι του και έφυγε σιωπηλός από το τραπέζι.... Για ακόμη μια φορά πήρα το μάθημα μου από τα μικρά παιδιά.

Δεν ξεγελιέται η αγνή ψυχή εντέλει αδερφοί μου, μπορεί πολλοί να θέλουν να την ξεγελάσουν ή να την πλανέψουν.... Όταν η ψυχή διαθέτει την αγνότητα αλλά και κρατά τον Βάπτισμα της στην πίστη και στην Μυστηριακή ζωή δεν χάνεται, δεν μπορεί να λοξοδρομήσει ότι και πειρασμοί να έλθουν αυτή θα αντιδράσει φυσιολογικά βάσει της πίστεώς της και την αλήθεια της αγνότητας που περιέχει.... Διότι αυτή είναι η φυσιολογική μας θέση.

Αυτή η αγνότητα δεν έχει ηλικία δεν βρίσκεται μόνο στα μικρά παιδιά αλλά ούτε και εξαφανίζεται από όλους τους μεγάλους ηλικιακά.... Αυτή η αγνότητα είναι η πίστη προς Τον Τριαδικό Θεό, είναι το μπόλιασμα που κάνουμε στην ζωή μας, την κοσμική με την πνευματική, είναι αυτή η γλυκιά στιγμή που αντιδρά ηθικά η ψυχή μας σε κάτι που θέλει να μας επηρεάσει.... Ας είναι και ένα κομμάτι «μωμι».

Στα παιδιά βρίσκουμε πραγματικά τον δάσκαλο μας, θα πρέπει να τα μάθουμε πως να σκέπτονται όχι τί να σκέπτονται, αυτό το τί είναι η διδασκαλία τους προς εμάς.....

Η αγνότητα γίνεται ο Άρτος ο Υπερούσιος.

    - Ο Ανάξιος -

PROSKINITIS