— Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.
Ἑορτάζουμε καί πάλι τά Χριστούγγενα,
τήν «Ἑορτήν τῶν Ἑορτῶν», κατά τήν ρήση τοῦ Ἁγίου Πατρός Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου,
καί ἑορτάζοντες χριστιανοπρεπῶς ἐκφράζουμε γιά μιά ἀκόμη φορά τήν ἀρχέγονη ἐκκλησιαστική ἐμπειρία καί ἐξαγγέλλουμε τὸ μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως.
Ὁμολογοῦμε τήν ἐκπλήρωση τῆς προφητείας τοῦ μεγαλοφωνότατου Προφήτη Ἡσαΐα,
πού ἔλεγε:
«Παιδίον γεννήθηκε γιά μᾶς, Υἱός μᾶς ἐδόθη... καί εἶναι τό ὄνομά Του μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἀρχηγός εἰρήνης, πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (κεφ. Θ, 6).
Ἐνωτιζόμαστε τούς λόγους τοῦ Ἀγγέλου πρός τούς ἀγραυλοῦντες Ποιμένες τῆς Βηθλεέμ:
«Σᾶς φέρω εὐχάριστα νέα πού θά προξενήσουν μεγάλη χαρά σέ ὅλο τόν λαό·
γεννήθηκε σήμερα στήν πόλη τοῦ Δαυΐδ γιά σᾶς Σωτήρας,
ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Χριστός Κύριος. Καί τοῦτο θά χρησιμεύσει σ᾿ ἐσᾶς ὡς σημεῖο·
Θά βρεῖτε βρέφος τυλιγμένο στά σπάργανα, μέσα σέ φάτνη» (Λουκ. β΄,10-12).
Ἐπαναλαμβάνουμε τόν ὕμνον τῶν Ἀγγελικῶν Δυνάμεων:
«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄, 14).
Ψάλλουμε μυριόστομα τόν ὑμνογραφικό παιᾶνα:
«Δι᾿ ἡμᾶς γάρ ἐγεννήθη, παιδίον νέον, ὁ πρό αἰώνων Θεός».
«Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, Υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν» .
Τό «Παιδίον» τοῦτο τοῦ Προφήτη Ἡσαΐα εἶναι ὁ Σωτήρ,
ὁ Χριστός Κύριος τῶν Ἀγγέλων τῆς νύκτας τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως.
Εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Πατρός, πού παίρνει τήν σάρκα ἀπό τήν Παρθένο Μαρίαμ
καί γίνεται ἄνθρωπος γιά μᾶς.
Εἶναι ὁ Λόγος ὁ ὁποῖος «ἐνηνθρώπισεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν».
Εἶναι ὁ Δημιουργός μας, ὁ ἄναρχος Θεός, πού εἰσχωρεῖ στήν ζωή μας,
ἐκεῖνος πού λαμβάνει τήν ἀνθρώπινη φύση μας,
χωρίς τήν ἁμαρτία, γιά νά γίνει «πρωτότοκος ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς» καί νά μᾶς ἐπαναφέρει στόν νέο Παράδεισο, τήν Ἐκκλησία Του.
Εἶναι ὁ Κύριος τῆς δόξης ὁ ὁποῖος σαρκώνεται ταπεινούμενος
γιά νά καταλύσει τήν ἐξουσία καί τά ἔργα τοῦ διαβόλου,
γιά νά ξεριζώσει κάθε ἀνομία καί ἀδικία καί νά χριστοποιήσει τήν ζωή μας,
κάνοντας μας μετόχους τῆς βασιλείας Του,
δηλαδή τῆς νέας κοσμικῆς πραγματικότητας πού ἐγκαινιάζει μέ τήν σάρκωσή Του.
Ἐάν προσέξουμε τήν εὐαγγελική ἱστορία θά διαπιστώσουμε ὅτι
τό «Παιδίον» τῆς Βηθλεέμ, δηλαδή ὁ Χριστός τῆς Ἐκκλησίας,
δέν προσελκύει μόνο τούς ἀγαθούς βοσκούς ἤ τούς σοφούς Μάγους τῆς Ἀνατολῆς,
ἀλλά καί τόν βασιλιά Ἡρώδη,
πού ζητεῖ νά τό φονεύσει γιά νά μήν σφετερισθεῖ τήν ἐξουσία του.
Ὁ Ἡρώδης εἶναι ὁ πρῶτος δεδηλωμένος ἐχθρός τοῦ Χριστοῦ.
Ἔκτοτε παρελαύνει ὁλόκληρη στρατιά.
Ἀναφερόμενοι σ᾿ αὐτούς τούς ταυτίζουμε συνήθως μέ τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους,
τούς διῶκτες Ρωμαίους αὐτοκράτορες,
τούς αἱρετικούς ὅλων τῶν ἐποχῶν.
Ἀλλά δέν εἶναι μόνον αὐτοί.
Εἶναι καί ὅλοι ὅσοι ἐξουθενώνουν, ἐκμεταλλεύονται καί σκοτώνουν τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ,
τόν ἄνθρωπο.
Οἱ ἄνθρωποι τῆς βίας, τῶν πολέμων, τῆς σκοπιμότητας,
τῶν ἁμαρτωλῶν οἰκονομικῶν συμφερόντων,
τῆς καταπατήσεως τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας,
τῆς χρησιμοποιήσεως κάθε μέσου ἔναντι παντός τιμήματος γιά προσωπικό ὄφελος.
Καί ἀκόμα περισσότεροι.
Ἐχθροί καί διῶκτες τοῦ Παιδίου τῆς Βηθλεέμ μπορεῖ νά γινόμαστε ἀσυνείδητα καί ἐμεῖς,
ὅταν ἀφήνουμε νά ἀλλοιώνεται ὁ Χριστός μέσα μας,
ὅταν τόν κλείνουμε μέσα στούς ναούς καί δέν τοῦ ἐπιτρέπουμε νά εἰσχωρήσει στήν ζωή μας
καί στήν κοινωνία μας.
Ὅταν παραθεωροῦμε τήν κλήση μας καί ζοῦμε σάν νά μήν ἔχει ἀκόμη γεννηθεῖ.
Ἀγαπητοί ἀδελφοί
«Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν» ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας.
Αὐτό τό Παιδίον ὁ Ἄγγελος διεκήρυξε Σωτῆρα.
Ὡς Σωτῆρα νά τόν προσκυνήσουμε.
Αὐτό σημαίνει ὅτι πρέπει νά τόν δεχθοῦμε ὅπως ἐκεῖνος ἀπεκαλύφθη σέ μᾶς.
Ὅπως τόν διεκήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι.
Ὅπως τόν βίωσε καί τόν βιώνει ἡ Ἐκκλησία.
Ἀλλά ἐκεῖνος εἶπε ὅτι γιά νά γίνει αὐτό πρέπει νά ξαναγίνουμε παιδιά στήν καρδιά.
Ἴσως αὐτό νά φαντάζει παράδοξο στήν ἐγωϊστική καί ὑλιστική νοοτροπία καί βιοτή μας.
Εἶναι ὅμως ἡ ἀλήθεια τῆς ζωῆς.
Ἀξίζει νά τήν ἀναζητήσουμε.
Γιά νά προσκυνήσουμε καί νά προσκυνοῦμε πάντοτε γνήσια τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεόν.
Τό Παιδίον πού μᾶς δόθηκε γιά νά μᾶς δώσει τό καλύτερο αὔριο πού ἀναζητοῦμε.
Εὐχόμαι ἀληθινά, εἰρηνικά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου