Ο Μωυσής και οι Δέκα Εντολές

Μωυσής: Ένα μωρό στις καλαμιές

.

Ο λαός του Μωυσή ήταν μια ομάδα οικογενειών που ζούσαν νομαδικά και είχαν εγκατασταθεί στην Αίγυπτο με τον πατέρα τους τον Ιακώβ, ή αλλιώς Ισραήλ, για να γλιτώσουν από τη λιμοκτονία. (Γένεση κεφ. 46) Για δεκαετίες συνυπήρχαν ειρηνικά με τους Αιγύπτιους γείτονές τους. 

Αλλά άλλαξαν τα πράγματα όταν ανέλαβε την εξουσία ένας καινούριος Φαραώ. «Βλέπετε ότι αυτοί οι Ισραηλίτες είναι λαός πολυάριθμος και ισχυρότερος από μας! Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο για να μην πολλαπλασιάζονται συνεχώς», είπε στο λαό του. 
Το σχέδιο για τον έλεγχο του πληθυσμού των Ισραηλιτών ήταν πρώτα να τους κάνουν «να υπηρετούν ως δούλοι υπό τυραννία». (εδ. 13, ΜΝΚ) και στη συνέχεια να διατάξουν τις Εβραίες μαίες να σκοτώνουν κάθε αρσενικό παιδί που γεννούσαν οι γυναίκες των Ισραηλιτών. (εδ. 15, 16) 
Ωστόσο, οι θαρραλέες μαίες επειδή "φοβούνταν τον Θεό" άφηναν τα παιδιά να ζουν κι έτσι οι Ισραηλίτες συνέχιζαν να αυξάνονται. 
Ο βασιλιάς της Αιγύπτου διέταξε τότε: «Κάθε νεογέννητο γιο θα τον ρίχνετε στον ποταμό Νείλο».
περισσότερα εδώ

Αγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη, οι Ισαπόστολοι (video για παιδιά)

Ο Άγιος Κωνσταντίνος μεγαλώνοντας στην αυλή του Διοκλητιανού έζησε από κοντά τις πολύ συνηθισμένες συγκρούσεις που γινόταν την εποχή εκείνων μεταξύ των Χριστιανών και των Εθνικών.

Το γεγονός αυτό του έδωσε την δυνατότητα να διαπιστώσει ότι το ήθος των Χριστιανών ήταν κατάλληλο για να στηριχτεί η αναδιοργάνωση του κράτους, που βρισκόταν σε παρακμή.

Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Κωνσταντίνος υποστήριξε τους νέους χριστιανούς και άλλαξε την τακτική απέναντί τους, χωρίς όμως ο ίδιος να είναι χριστιανός. 
Σε ηλικία 18 ετών έγινε στρατιωτικός και χάρη στην ανδρεία του, προάχθηκε γρήγορα στα ανώτατα αξιώματα του στρατού. Στην συνέχεια όταν αναρριχήθηκε στον αξίωμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα η συμβολή του στην εξέλιξη της ιστορίας υπήρξε τεράστια. διότι με δύο Διατάγματα του, το 312 και το 313 έθεσε οριστικό τέλος στους διωγμούς των Χριστιανών. Αυτός είναι και ο λόγος που τελικά ονομάστηκε ΜΕΓΑΣ. Ο Μέγας Κωνσταντίνος βαπτίστηκε τελικά Χριστιανός σε ένα προάστιο της Νικομήδειας, το 337 λίγο πριν πεθάνει σε ηλικία 65 ετών, φορώντας το λευκό χιτώνα του νεοφώτιστου. Η ιστορία ονόμασε τον Κωνσταντίνο Μέγα και η Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο και Ισαπόστολο.
Η Αγία Ελένη ήταν βεβαίως η μητέρα του και αυτή η οποία μεγάλωσε στον Μέγα Κωνσταντίνο σύμφωνα με την Χριστιανική Ηθική και την πρέπουσα διαπαιδαγώγηση. Ένα δείγμα της μεγάλης αγάπης του προς την μητέρα του αποτέλεσε η πράξη του να χτίσει δύο στήλες, σε μία μεγάλη πλατεία της Κωνσταντινούπολης, μία δική του και μία της Αγίας Ελένης.
xronos

Μυροφόρες: Αλήθεια, ξέρετε παιδιά ποιές ήταν;

Μυροφόρες είναι οι γυναίκες που ακολουθούσαν το Κύριο μαζί με τη Μητέρα του, έμειναν μαζί της κατά την ώρα του σωτηριώδους πάθους και φρόντισαν να αλείψουν με μύρα το σώμα του Κυρίου. 

Οι επτά Μυροφόρες

Όταν δηλαδή ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ζήτησαν κι έλαβαν από το Πιλάτο το σώμα του Κυρίου, το κατέβασαν από το Σταυρό, το περιέβαλαν σε σινδόνια μαζί με εκλεκτά αρώματα, το τοποθέτησαν σε λαξευτό μνημείο κι έβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω στη θύρα του μνημείου. Την ώρα εκείνη παρευρίσκονταν κατά τον ευαγγελιστή Μάρκο η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία που καθόταν απέναντι του τάφου. Άλλη Μαρία εννοούσε οπωσδήποτε τη Θεομήτορα. Δεν παρευρισκόταν μόνο αυτές, αλλά και πολλές άλλες γυναίκες όπως αναφέρει και ο Λουκάς.

Οι μυροφόρες αφού ετοίμασαν τα μύρα και τα αρώματα ήρθαν την πρώτη της εβδομάδος, την Κυριακή πολύ πρωΐ, όπως αναφέρουν όλοι οι ευαγγελιστές στο μνήμα για ν' αλείψουν μ ε αυτά το σώμα του Κυρίου . Ο Λουκάς αναφέρει: "Τη πρώτη της εβδομάδος, όρθρο βαθύ, ήρθαν στο μνήμα, η Μαρία Μαγδαληνή, η του Ιακώβου, η Ιωάννα και άλλες μαζί τους''. Ο Ματθαίος αναφέρει: "αργά το Σάββατο, ξημερώνοντας την πρώτη της εβδομάδος και δύο μυροφόρες προσήλθαν". Ο Ιωάννης αναφέρει "Το πρωΐ, ενώ ήταν σκοτεινά και ήταν μόνο η Μαρία Μαγδαληνή". Ενώ ο Μάρκος αναφέρει: «Πολύ πρωΐ της πρώτης της εβδομάδος και ήταν τρείς οι προσερχόμενες μυροφόρες».
Φαίνονται βέβαια να διαφωνούν κάπως οι ευαγγελιστές μεταξύ τους τόσο για την ώρα, όσο και για τον αριθμό των γυναικών. Οι μυροφόρες ήταν πολλές και ήλθαν στον τάφο όχι μια φορά, αλλά και δυο και τρεις φορές σταδιακά και όχι στον ίδιο χρόνο ακριβώς.

Πρώτη απ' όλους ήλθε στον τάφο του Υιού του Θεού η Θεοτόκος, έχοντας μαζί τη Μαρία τη Μαγδαληνή . Το συμπεραίνουμε από τον ευαγγελιστή Ματθαίο γιατί αναφέρει, "ήλθε η Μαγδαληνή Μαρία και η άλλη Μαρία", που ήταν οπωσδήποτε η Θεομήτωρ, "για να δουν τον τάφο. Και έγινε μεγάλος σεισμός, γιατί άγγελος Κυρίου ήλθε, σήκωσε τη μεγάλη πέτρα από το μνημείο και κάθισε πάνω της. Ήταν η μορφή του σαν αστραπή και το ένδυμά του λευκό σαν χιόνι και από το φόβο τους ταράχθηκαν οι φύλακες και έγιναν σαν νεκροί".

Έτσι ο άγγελος κατά το κείμενο τους έδειξε το κενό μνημείο και είπε στις μυροφόρες να αναγγείλουν το χαρμόσυνο νέο και στους μαθητές.

Ο Όσιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης αναφέρει αναλυτικά ποιες ήταν οι Μυροφόρες.

Η πρώτη Μυροφόρα είναι η Μαρία η Μαγδαληνή από την οποία ο Χριστός είχε βγάλει επτά δαιμόνια. Και για αυτή την ευεργεσία τον ακολουθούσε. Μετά την ανάληψη του Χριστού πήγε στη Ρώμη στον αυτοκράτορα Τιβέριο και θεράπευσε το μάτι του. Η Μαρία η Μαγδαληνή πέθανε στην Έφεσο όπου την έθαψε ο Ιωάννης ο Θεολόγος. Αργότερα ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός, πήρε τα λείψανά της στην Κωνσταντινούπολη.

Δεύτερη ήταν η Σαλώμη κόρη του Ιωσήφ του Μνήστορος η οποία αργότερα παντρεύτηκε τον μικρό Ζεβεδαίο.

Τρίτη μυροφόρος ήταν η Ιωάννα η γυναίκα του Χουζά ο οποίος ήταν επίτροπος και οικονόμος στο σπίτι του βασιλιά Ηρώδη.

Τέταρτη η Μαρία η αδερφή του Λαζάρου η οποία προηγουμένως είχε αλείψει τον Χριστό με το μύρο όπως γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.

Πέμπτη ήταν η αδερφή της η Μάρθα η οποία υπηρετούσε τον Χριστό με πολύ προθυμία από την αρχή.

Έκτη είναι η Μαρία η γυναίκα του Κλωπά. Αυτή τη Μαρία, ο ευαγγελιστής Ιωάννης ονομάζει «αδελφή της Θεοτόκου». Ο Ιωακείμ, ο πατέρας της Παναγίας είχε ένα αδελφό και όταν εκείνος πέθανε χωρίς να έχει παιδί, πήρε την γυναίκα του ως σύζυγο του σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο. Με αυτήν απέκτησε ένα παιδί, τη Μαρία.

Έβδομη Μυροφόρος ήταν η Σωσσάννα.

 

Υπήρχαν κι άλλες Μυροφόρες που βοηθούσαν τις παραπάνω, όπως λέει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, αλλά τα ονόματα τους δεν αναφέρονται από τους Ευαγγελιστές γιατί δεν τις θεωρούσαν σημαντικές.

 Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη τους την Κυριακή των Μυροφόρων.
users.sch.gr

Ο αγγελικός ύμνος, «Άγιος ο Θεός...» Ορθόδοξο παιδικό τραγούδι (video)

Άγιος ο Θεός,
Άγιος Ισχυρός,
Άγιος Αθάνατος,
ελέησον ημάς.

Αν μπορούσες να βρεθείς
ψηλά στον ουρανό,
θα άκουγες εκεί
ετούτο τον ψαλμό·
κι αν μπορούσες ν' ανεβείς
στου δέντρου τα κλαδιά
θα άκουγες εκεί
να λένε τα πουλιά:

Άγιος ο Θεός,
Άγιος Ισχυρός,
Άγιος Αθάνατος,
ελέησον ημάς. (2)

Αν μπορούσες να βρεθείς
στο γαλάζιο του βυθού
θα άκουγες εκεί
τη φωνούλα του ψαριού·
κι αν μπορούσες ν' ανεβείς
στην ψηλότερη κορφή,
θα άκουγες κι εκεί
την ίδια προσευχή:

Άγιος ο Θεός,
Άγιος Ισχυρός,
Άγιος Αθάνατος,
ελέησον ημάς. (2)

Αν μπορούσες να βρεθείς
στο περβόλι της καρδιάς,
θα άκουγες εκεί
τον ύμνο της χαράς·
κι αν μπορούσες ν' αγαπάς
και φίλους και εχθρούς,
θα άκουγες με μιας
εκείνους τους ψαλμούς:

Άγιος ο Θεός,
Άγιος Ισχυρός,
Άγιος Αθάνατος,
ελέησον ημάς. (2)

Το «Πάτερ ημών» - Μετάφραση - Ερμηνεία

Η προσευχή αυτή ονομάζεται Κυριακή Προσευχή, επειδή μας την δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός. 

Πάτερ ημών
ο εν τοις ουρανοίς,
αγιασθήτω το όνομα Σου.
Ελθέτω η βασιλεία Σου.
Γενηθήτω το θέλημα Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης.
Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον.
Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών,
ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών.
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Αμήν.

Μετάφραση - Ερμηνεία

Πάτερ ημών ο εν τοις Ουρανοίς = Πατέρας μας που βρίσκεται στους ουρανούς
Αγιασθήτω το όνομα Σου = Ας αγιασθεί το Όνομα Σου
Ελθέτω η βασιλεία Σου = Ας έρθει η βασιλεία Σου
Γενηθήτω το θέλημα Σου = Ας γίνει το θέλημα Σου
ως εν ουρανώ και επί της γης = Όπως στον ουρανό (από τους αγγέλους), έτσι και στη γη από τους (ανθρώπους)
Τον άρτον ημών τον επιούσιον = Το ψωμί μας το καθημερινό
δος ημίν σήμερον = Δώσε μας σήμερα
Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών = Και άφησε μας τα χρέη μας
(συγχώρησε τις αμαρτίες μας)
ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών = Όπως και εμείς αφήνομε τους χρεώστες μας ( Όπως και εμείς συγχωρούμε αυτούς που μας έφταιξαν)
Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν = Και μη μας βάλεις σε δοκιμασία
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού= αλλά απομάκρυνέ μας από το κακό
Αμήν =Αληθινά
.
πηγή: paidika

Για μεγαλύτερα «παιδιά» εδώ: vassileia

Ιστορίες από την Παλαιά Διαθήκη: Ο πατριάρχης Αβραάμ

Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη προτυπώσεις των γεγονότων της Καινής. Δείτε την σκηνή όπου ο πατέρας (Αβραάμ) προηγείται και ακολουθεί ο γιός (Ισαάκ), φορτωμένος τα ξύλα της θυσίας. 

Ο Θεός Πατέρας, δεν άφησε τον Αβραάμ να θυσιάσει το παιδί του τον Ισαάκ, άλλά ο ίδιος θυσίασε τον Υιό Του για την σωτηρία του κόσμου. 

Τα ξύλα της θυσίας στην πλάτη του Ισαάκ, προτυπώνουν το ξύλο του Σταυρού, που σήκωσε στον ώμο του ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, στο δρόμο για τον Γολγοθά.

Abraham - A Man of Faith 

 

Η Παραβολή του άφρονα πλουσίου (Video για παιδιά)

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα 
της Κυριακής Θ' Λουκά (Λουκ: ιβ΄16–21)

Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολὴν ταύτην· ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου;
Καὶ εἶπε· Τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις
πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν. Ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

Απόδοση στη νεοελληνική:
Τους είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή· ενός ανθρώπου πλούσιου έφεραν τα χωράφια του μεγάλη σοδειά· και σκεφτόταν μέσα του λέγοντας· Τι πρέπει να κάνω, γιατί δεν έχω
πού να μαζέψω τους καρπούς μου; Και είπε· αυτό θα κάνω· θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και στη θέση τους θα χτίσω μεγαλύτερες και εκεί θα μαζέψω όλα τα γεννήματά μου
και τα αγαθά μου και θα πω στην ψυχή μου· Ψυχή, έχεις μαζέψει πολλά αγαθά, που σου φτάνουν για πολλά χρόνια. Αναπαύου, λοιπόν, τρώγε, πίνε, καλοπερνά. Ο Θεός όμως
του είπε· ανόητε, αυτή τη νύχτα σου ζητούν ξαφνικά την ψυχή σου. Όσα λοιπόν ετοίμασες, σε ποιον θα ανήκουν τώρα; Αυτά παθαίνει εκείνος που θησαυρίζει μόνο για τον εαυτό
του και δε φροντίζει να πλουτίζει όπως ο Θεός θέλει. Και λέγοντας αυτά τόνιζε· όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει.

Το όνομά μου, η γιορτή μου - Άγιος Γεώργιος

 Χρόνια Πολλά στα χαμομηλάκια, 

που γιορτάζουν σήμερα!!

 .

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος  ο Τροπαιοφόρος ανήκει στη χορεία των μεγαλομαρτύρων και είναι από τους λαοφιλεστέρους Αγίους της Εκκλησίας μας. Έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνος μ.Χ. και τις αρχές του 4ου επί της βασιλείας του Διοκλητιανού.

Η εποχή του υπήρξε εποχή σκληρών διωγμών και εξοντωτικών κατά της Χριστιανικής Πίστεως. 

Ο Γεώργιος είχε μεγάλο αξίωμα.Ήταν κόμης και διακρινόταν σ' όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την γενναιότητά του και την ανδρεία του.
Παρ' όλη τη δόξα όμως και τις τιμές δεν αρνήθηκε να θυσιάση τα πάντα και να ομολογήση με παρρησία ενώπιον του αυτοκράτορος και πολλών αρχόντων την πίστη του στο Χριστό. Υπέμεινε βασανιστήρια πολλά και φρικτά που στο τέλος τον ανέδειξαν Μεγαλομάρτυρα.

περισσότερα εδώ

Ποίημα για την Ανάσταση

Η Ανάσταση. Και γέμισε χαρά,
λουλούδισε η ψυχή μου σαν το κρίνο.

Κι ανοίγω της λαχτάρας τα φτερά,
ψηλά μες στης αυγής τα φωτερά
γαλάζιο ένα αστροφώς κι εγώ να γίνω.
 
Ανάσταση. Τα σήμαντρα χτυπούν.
Κι όλα τα δένδρα ανθίζουν πέρα ως πέρα.
Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν᾿ αγαπούν
όσοι το μίσος έσπειραν κι ας πουν
"Χριστός Ανέστη ετούτη την ημέρα".

Στέλιος Σπεράντσας (Σμύρνη 1888 - Αθήνα 1962)
λογοτέχνης και καθηγητής της Οδοντιατρικής

Ανάσταση (Στέλιος Σπεράντσας) Η Ανάσταση. Και γέμισε χαρά, λουλούδισε η ψυχή μου σαν το κρίνο. Κι ανοίγω της λαχτάρας τα φτερά, ψηλά μες στης αυγής τα φωτερά γαλάζιο ένα αστροφώς κι εγώ να γίνω. Ανάσταση. Τα σήμαντρα χτυπούν. Κι όλα τα δένδρα ανθίζουν πέρα ως πέρα. Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν᾿ αγαπούν όσοι το μίσος έσπειραν κι ας πουν “Χριστός Ανέστη ετούτη την ημέρα”. Στέλιος Σπεράντσας (Σμύρνη 1888 – Αθήνα 1962) Στέλιος Σπεράντσας – Ποιήματα Η Λαμπρή Νάτην η λαμπρή με τα λουλούδια. κόψετε παιδιά την πασχαλιά κι όλα με χαρές και με τραγούδια τρέξετε ν᾿ αλλάξωμε φιλιά. Σήμαντρα γλυκά βαρούν ακόμα και μοσχοβολούν οι εκκλησιές, μόσχος τα φιλιά στο κάθε στόμα, τα φιλιά της άνοιξης δροσιές. Πάμε να στρωθούμε στο χορτάρι και τ᾿ αρνί μας ψήνεται σιγά. Και με της Ανάστασης τη χάρη φέρτε να τσουγκρίσουμε τ᾿ αυγά.

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/938, Ἀντίβαρο

Τα παιδιά ψάλλουν: Ανάστα ο Θεός

Ανάστα ο Θεός, κρίνον την γην,
ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι

Ανάστα ο Θεός- Πρώτη Ανάσταση Μ.Σάββατο πρωί.
Πειραματικό μουσικο γυμνάσιο και λύκειο Παλλήνης.

Μεγάλη Παρασκευή: «Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα…»

Ημέρα δακρύων και πένθους για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, που πιστεύουν στον Χριστό Εσταυρωμένο.

Τα τριάντα τρία χρόνια της ζωής του Χριστού πάνω στη γη και μάλιστα τα Άγια Πάθη Του, απασχόλησαν, προ πολλού, το χριστιανικό κόσμο. Η λαϊκή φαντασία, επώνυμη και ανώνυμη, έπλεξε πολλούς θρύλους και παραδόσεις είτε σε πεζό είτε σε ποιητικό λόγο.

Έτσι, πολλά νεοελληνικά ποιήματα και εκκλησιαστικοί ύμνοι αναφέρονται στα φριχτά πάθη και ιδιαίτερα στη Σταύρωση του Χριστού. Είναι ποιήματα που διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα και διασώθηκαν μέχρι σήμερα.  
Πολλά από αυτά έχουν τη μορφή μοιρολογιού, όπως λ.χ. το πασίγνωστο «Μοιρολόγι της Παναγιάς» (Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα…), που εξιστορεί με ποιητικό τρόπο την επί του Γολγοθά Σταύρωση του Χριστού και τον πόνο της Μητέρας Παναγίας. 

Και είναι γνωστό πως στα παλαιότερα χρόνια, απλοϊκές μαυροφορούσες γυναίκες, κατά την ημέρα της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής, το τραγουδούσαν με σκοπό μοιρολογιού, όταν στόλιζαν τον Επιτάφιο, όπως συμβαίνει, ακόμα και σήμερα, σε πολλά χωριά της Μάνης.
Γενικά, τα συναισθήματα που δημιουργούν τα θρηνώδη αυτά ποιήματα είτε είναι δημοτικά είτε επωνύμων ποιητών, είναι πένθιμα και μελαγχολικά. Ξεχωρίζει σ’ αυτά ο πόνος, η λύπη, η οδύνη και ο σπαραγμός, κυρίως της Παναγίας και των άλλων γυναικών.

Και η μελαγχολική διάθεση δεν δημιουργείται μόνο από τα γεγονότα που προηγήθηκαν της Σταύρωσης του Σωτήρος Χριστού, αλλά και από τις περιγραφές καιρικών συνθηκών και παραδόξων ουρανίων φαινομένων, που παρατηρούνται κατά την ημέρα της Σταύρωσης. (Μαύρος ουρανός, μαύρη μέρα, βροντές, αστραπές, ουρανός θαμπός, άστρα βουρκωμένα, ταραχές μεγάλες, σκοτείνιασμα ηλίου, πάσα η κτίση τρέμει, τα θεμέλια της γης δονούνται, του ναού το καταπέτασμα σχίζεται από πάνω έως κάτω, βράχοι ξεκολλούν, μνημεία ανοίγονται και νεκροί εκ των τάφων ανασταίνονται). Αλλά και από τη λύπη και την ταραχή των εμψύχων (άγγελοι, αρχάγγελοι, όλοι μαυροφορούν και όλοι σήμερα πάνε κι έρχονται στις Παναγιάς την πόρτα). Τα πάντα συμπάσχουν με τον «κτίσαντα τα πάντα».

Μεγάλη Παρασκευή. Ημέρα κατά την οποία τα εκατομμύρια των Ορθοδόξων Χριστιανών γονατίζουν προ του Σταυρού του Χριστού ευλαβικά, για να προσκυνήσουν τον Εσταυρωμένο Χριστό και να του προσφέρουν τη λατρεία τους και την ολόψυχη αφοσίωσή τους. Αλήθεια, πόσες καρδιές αυτήν την ημέρα δεν συγκλονίζονται από σφοδρά και άγια αισθήματα και πόσοι στεναγμοί δεν εξέρχονται για την αγάπη του Εσταυρωμένου Χριστού, φέρνοντας στη μνήμη μας τους προφητικούς εκείνους λόγους του Ησαϊα: «Ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται και ημείς ελεγισάμεθα αυτόν εν πόνω και εν πληγή και εν κακώσει!».

Μεγάλη Παρασκευή! Ημέρα δακρύων και πένθους για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, που πιστεύουν στον Χριστό Εσταυρωμένο. Ημέρα ιεροτάτων αναμνήσεων για όλους, όσοι προσβλέπουν επί του Σταυρού γυμνόν και καθημαγμένον τον Υιόν της Παρθένου και πιστεύουν ότι Αυτός είναι ο επαγγελόμενος Μεσσίας, ο Λυτρωτής και Σωτήρας του κόσμου.
Ας γονατίσουμε κι εμείς σήμερα προ του Σταυρού και ας φέρουμε στα χείλη μας, με όλη την ευλάβεια που πρέπει να μας χαρακτηρίζει, τούτους τους ειλικρινείς λόγους: «Ευδόκησε, Εσταυρωμένε Λυτρωτή, να σε αγαπήσουμε ως τον αιώνιο και αληθινό Σωτήρα και ποτέ να μην ξεχάσουμε τα αθάνατα εκείνα λόγια Σου:
«Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτου ελήλυθα εις τον κόσμο, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία».

laosver